Slow Down More
- At May 08, 2021
- door Esther
- In Reportages
0
In een eerdere post (Slow Down) liet ik een aantal foto’s zien waarbij ik gebruik had gemaakt van grijsfilters om de sluitertijd van foto’s lang te maken. Normaal gesproken is een sluitertijd van één seconde overdag al niet mogelijk, simpelweg omdat er dan teveel licht is en de foto dus overbelicht is. Maar met een grijsfilter is het mogelijk om sluitertijden van een aantal minuten te bereiken. En dat geeft gave effecten. Converteer de foto’s naar zwart/wit en er ontstaat een welhaast dramatisch beeld. Ik vind het mooi, maar oordeel zelf door naar onderstaande foto’s te kijken:
Slow Down
- At June 29, 2020
- door Esther
- In Reportages
0
In deze tijd van thuiswerken blijft er voor mij veel tijd over omdat ik de bijna drie uur reistijd niet heb. Die tijd wordt onder andere ingevuld met fotograferen. En aangezien ontspannen reizen er voorlopig niet echt in zit, verken ik bekende plekken in Nederland en probeer ik ze vanuit een nieuw perspectief te zien.
Eén van de manieren waarop ik dat doe, is door een ander type foto’s te maken. Foto’s met een (extreem) lange sluitertijd. Normaal gesproken moet je daarvoor wachten tot het donker wordt en de sluitertijden langer zijn, omdat de camera minder licht krijgt. Maar er zijn ook manieren om dat effect overdag te bereiken: grijsfilters! Deze filters plaats je over de lens en ze doen niets anders dan licht tegenhouden. En als ze flink wat licht tegenhouden, bijvoorbeeld 10 of 16 stops licht, dan kan je sluitertijden bereiken van minuten. Het betekent wel dat je langzamer moet gaan werken, want waar ik normaal gesproken een foto neem en dan weer doorloop naar een volgende compositie, sta ik nu minuten lang te wachten op één foto. Maar daar staat tegenover dat je juist weer beweging in je foto’s krijgt. Slow down to go fast ;-)
Die beweging zie je het beste in wolkenluchten en dan bij voorkeur met een stevige wind. Voor water dat snel gaat (watervallen, golven, fonteinen), geldt precies het omgekeerde: dat wordt helemaal afgevlakt en tot rust gebracht door lange sluitertijden.
Vervolgens zet ik de foto’s om naar zwart/wit en dan ziet de bekende wereld er ineens heel anders uit. Een mooie analogie met corona wat mij betreft.
Hieronder een aantal foto’s met lange sluitertijden:
Intelligent Lockdown Series
- At May 05, 2020
- door Esther
- In Reportages
0
De afgelopen weken (inmiddels kunnen we wel van maanden spreken!) heeft de coronacrisis voor een leeg straatbeeld gezorgd. Wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om foto’s te maken. Geen zorgen, altijd op tijdstippen en plaatsen waar we geen of weinig mensen tegenkwamen.
We hebben zoveel mogelijk foto’s gemaakt die in het leven voor corona veelal niet mogelijk waren, simpelweg omdat er altijd mensen waren. Een Kinderdijk zonder toeristen bijvoorbeeld, of een leeg Binnenhof in Den Haag. Hoewel we nu merken dat het weer drukker wordt op straat, hebben wij inmiddels een aardige serie samen kunnen stellen met foto’s uit Den Haag, Rotterdam, Utrecht, Leiden, Delft, Kinderdijk en Zoetermeer.
Sicilië
- At September 21, 2019
- door Esther
- In Reportages
0
Sicilië…, eiland van vele heerlijkheden en prachtige landschappen! Maar ook van rommel en chaos, want Sicilianen hebben echt geen talent voor organiseren ;-)
Onze eerste kennismaking met Sicilië was met de auto naar de vismarkt in het centrum van Catania rijden. In de avond. Zonder daglicht. De scooters kwamen ons links en rechts voorbij, maar ook tegemoet. Op een eenrichtingsweg!! Spiegels, knipperlichten en verlichting in het algemeen zijn blijkbaar luxe accessoires, want we zagen meer gemankeerde voertuigen dan de voertuigen die we in Nederland gewend zijn. En dus leerden we die eerste avond al dat als er licht tussen zit, er óók een scooter kan rijden. Maar net als met skiën: géén aandacht geven aan achteropkomend verkeer. Parkeren kan overal, ook als het niet kan. Dat geldt ook voor inhalen. Doorgetrokken strepen en verbodsborden om in te halen zijn er overal, maar worden compleet genegeerd. De belangrijkste regel is daarom dat je alle verkeersregels moet vergeten als je op Sicilië rond gaat rijden! En toeter gewoon leuk mee.
Google stuurde ons meestal goed tijdens onze rondreis over Sicilië, maar soms werd het bijzonder avontuurlijk… Onderweg naar Punta Bianca (een mooi punt met witte rotsen) hebben we na zes kilometers van slingerende weg vol met gapende gaten besloten de auto achter te laten en de resterende afstand van één kilometer lopend af te leggen. En zelfs lopend was dat een uitdaging! Maar de foto mag er zijn.
Na Catania zijn we kloksgewijs het eiland rondgegaan en op onze laatste dag hebben we de Etna bezocht. Onze gedachte was dat als de Etna uit zou barsten, we in ieder geval nog Sicilië zouden hebben gezien ;-)
Sicilië biedt ontzettend veel historie, met invloed van zowel Romeinen, Arabieren en Normandiërs, en prachtige oude stadjes. Je bevindt je eigenlijk voortdurend in werelderfgoed. Des te erger is het dat op grote delen van het eiland de aarde bezaaid ligt met plastic en andere rommel. Als het niet in de oceaan ligt, moet het wel op Sicilië liggen…
Wij hebben de historische steden Ortigia (wijk in Siracuse), Noto (ook bekend van Caffè Sicilia nadat de eigenaar in de Netflix-serie ‘Chef’s Table’ vertelde over zijn specialiteiten), Modica (stad van de trappen en de kerken) en Ragusa bezocht. Daarnaast zijn we in de Valle dei Templi geweest, de enorme archeologische vindplaats en een nationaal monument van Italië, hebben we de zoutpannen bij Marsala gezien, en hebben we de catacomben van de Capucijnen in Palermo bezocht. Dat laatste is overigens niet geschikt als gezinsuitje. Volg de link en je snapt waarom.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het pittoreske Cefalù en van daaruit naar Messina en Taormina. Die laatste stad is weliswaar prachtig, maar wordt overspoeld door Amerikaanse cruisegangers en die invloed is merkbaar. De chaos van Catania vonden we terug in Messina; in Palermo was dat een stuk minder. Hele delen van de stad waren alleen toegankelijk voor voetgangers en dat zorgt voor meer rust. Palermo is ook een stad met veel verschillende invloeden, waardoor de architectuur bijzonder is.
Vanuit Taormina hebben we de Etna bezocht. Fascinerend om op een actieve vulkaan te lopen! We hoorden een aantal keer een flinke knal, maar tot een uitbarsting is het niet gekomen. Je kunt op diverse manieren naar boven. Wij namen de skilift (gondel) naar het tussenstation en zijn van daaruit verder gaan lopen. De gemiddelde Amerikaan neemt dan een uit de kluiten gewassen Jeep om boven te komen, maar als je er echt voor hebt gewerkt is de Etna toch net wat indrukwekkender.
Als je van lekker eten en drinken houdt dan zit je goed op Sicilië! Uiteraard is de basis Italiaans, maar de Spaanse, Griekse, Franse en Arabische invloed is ook duidelijk aanwezig. Dat zie je bijvoorbeeld terug in couscous en het veelvuldig gebruik van aubergines. Wij hebben het meest genoten van cannoli (gefrituurde buizen van zoet deeg gevuld met ricotta), arancini (gefrituurde rijstballen met vulling) en granita met brioche (schaafijs met een smaakje en een zoet broodje). De wijnen zijn heerlijk, omdat de lava van de Etna enorm geschikt is voor wijngaarden.
Na 1.800 kilometer rijden op Sicilië kunnen we met recht zeggen dat het een prachtig eiland is! Leer jezelf de Siciliaanse manier van rijden, maak je niet druk over inefficiëntie en geniet van de landschappen, de historie, het lekkere eten en de heerlijke wijnen.
Dungeness
- At January 12, 2019
- door Esther
- In Reportages
0
Dungeness…, alleen de naam al is geheimzinnig! Bedenk er een ondertitel bij en het zou zo een spannende film kunnen zijn.
Jaren geleden zag ik eens foto’s voorbij komen van scheepswrakken met als locatie Dungeness. Omdat die foto’s mooi waren en ik het fascinerend vond dat je dus veelzeggende platen kunt maken van zaken die aan het vergaan zijn, stond Dungeness sindsdien op mijn wishlist van plaatsen om te bezoeken. En in de zomervakantie van 2018 ging dat lukken, ruim 10 jaar later. De aan(deel)houder wint!
Maar wat is Dungeness dan echt? Dungeness is een landtong in het zuidoosten van Engeland, in het graafschap Kent. Het wordt ook wel de woestijn van Engeland genoemd, omdat het een verlaten indruk geeft. Deze plaats wordt nog wel bewoond door vissers en mensen die niet gestoord willen worden en is er een kerncentrale. Samen met de ouderwetse telefoonpalen, bovengrondse stroomdraden, een voormalige basis van de Royal Air Force en een oud smalspoor voor treinen zou dit dorpje zomaar de achtergrond kunnen zijn voor een serie à la Stranger Things.
De landtong steekt dusdanig uit dat Dungeness altijd een gevaarlijke plek is geweest voor de scheepvaart. En het antwoord daarop was altijd een vuurtoren. In totaal zijn er zeven geweest. Daarvan zijn er nog twee over en één is er nog functioneel.
Dungeness is wel veelzijdig. Zo heeft het één van de langste kiezelsteen stranden van de wereld en kan een derde van alle Britse plantsoorten hier worden gevonden. Het landschap is dan ook onder observatie van het National Nature Reserve (NNR). Het is een zg. Site of Special Scientific Interest (SSSI) en n het klimaat is er mild. De landtong kent meer zonnige dagen en gemiddeld twee weken minder vorst als het gemiddelde in het Verenigd Koninkrijk.
Dungeness heeft door al deze facetten toch een behoorlijke aantrekkingskracht. Je kunt de plaats regelmatig zien op foto’s en op televisie (bijv. het Pink Floyd album uit 1981 ‘A Collection of Great Dance Songs’ of afleveringen van Doctor Who).
Wij hebben er een middag rondgelopen en foto’s gemaakt. Met prima weer natuurlijk ;-) De pub werd goed bezocht, dus daar hebben we ons bezoek aan Dungeness afgesloten.
Wil je Dungeness bezoeken? Maak de overtocht naar Dover en rijd dan via Folkestone naar het zuiden. Zie de kaart: