Dungeness
- At January 12, 2019
- door Esther
- In Reportages
0
Dungeness…, alleen de naam al is geheimzinnig! Bedenk er een ondertitel bij en het zou zo een spannende film kunnen zijn.
Jaren geleden zag ik eens foto’s voorbij komen van scheepswrakken met als locatie Dungeness. Omdat die foto’s mooi waren en ik het fascinerend vond dat je dus veelzeggende platen kunt maken van zaken die aan het vergaan zijn, stond Dungeness sindsdien op mijn wishlist van plaatsen om te bezoeken. En in de zomervakantie van 2018 ging dat lukken, ruim 10 jaar later. De aan(deel)houder wint!
Maar wat is Dungeness dan echt? Dungeness is een landtong in het zuidoosten van Engeland, in het graafschap Kent. Het wordt ook wel de woestijn van Engeland genoemd, omdat het een verlaten indruk geeft. Deze plaats wordt nog wel bewoond door vissers en mensen die niet gestoord willen worden en is er een kerncentrale. Samen met de ouderwetse telefoonpalen, bovengrondse stroomdraden, een voormalige basis van de Royal Air Force en een oud smalspoor voor treinen zou dit dorpje zomaar de achtergrond kunnen zijn voor een serie à la Stranger Things.
De landtong steekt dusdanig uit dat Dungeness altijd een gevaarlijke plek is geweest voor de scheepvaart. En het antwoord daarop was altijd een vuurtoren. In totaal zijn er zeven geweest. Daarvan zijn er nog twee over en één is er nog functioneel.
Dungeness is wel veelzijdig. Zo heeft het één van de langste kiezelsteen stranden van de wereld en kan een derde van alle Britse plantsoorten hier worden gevonden. Het landschap is dan ook onder observatie van het National Nature Reserve (NNR). Het is een zg. Site of Special Scientific Interest (SSSI) en n het klimaat is er mild. De landtong kent meer zonnige dagen en gemiddeld twee weken minder vorst als het gemiddelde in het Verenigd Koninkrijk.
Dungeness heeft door al deze facetten toch een behoorlijke aantrekkingskracht. Je kunt de plaats regelmatig zien op foto’s en op televisie (bijv. het Pink Floyd album uit 1981 ‘A Collection of Great Dance Songs’ of afleveringen van Doctor Who).
Wij hebben er een middag rondgelopen en foto’s gemaakt. Met prima weer natuurlijk ;-) De pub werd goed bezocht, dus daar hebben we ons bezoek aan Dungeness afgesloten.
Wil je Dungeness bezoeken? Maak de overtocht naar Dover en rijd dan via Folkestone naar het zuiden. Zie de kaart:
Doel: een mijlpaal van controverse!
- At December 30, 2018
- door Esther
- In Reportages
- 0
De kerncentrale van Doel (KCD) bevindt zich in de haven van Antwerpen, op de linkeroever van de Schelde, nabij het dorpje Doel. De centrale herbergt vier kernreactoren met een totale capaciteit van 2.905 MW. Die werden in de periode 1975-1985 in gebruik genomen. De centrale vertegenwoordigt ongeveer 15% van de totale elektriciteitsproductiecapaciteit in België.
De KCD is niet alleen een ijkpunt in het landschap rond Antwerpen en van het dorpje Doel, maar ook al lang de focus van een publiek debat. De twee Belgische kerncentrales, Doel en Tihange, hebben structureel betonproblemen. Tijdens inspecties door exploitant Engie Electrabel werd vastgesteld dat er betonrot in de plafonds van de twee reactoren zit; waaronder in Doel 4. En de problemen nemen de laatste tijd snel toe. Eerder dit jaar werd er een lek gevonden in Doel 1 en een technisch defect in Doel 4. De Belgische nucleaire toezichthouder, het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC), benadrukt dat er geen risico’s zijn voor “de bevolking, de werknemers en het milieu”. Desalniettemin is de KCD relatief verouderd. Doel 1 en 2 zijn in 1975 begonnen met operaties.
Het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAEA) eiste vorig jaar aanvullende veiligheidsgaranties na inspectie van de kerncentrale van Doel, waarna het management van de fabriek beloofde de aanbevelingen van het agentschap te zullen volgen. Volgend jaar zal het IAEA opnieuw een inspectie uitvoeren.
De problemen zijn echter al veel langer aan de gang. In de afgelopen jaren is meermaals vastgesteld dat het beton in de reactoren niet voldoet aan de (internationale) eisen. De reactoren moesten ook meerdere keren worden stilgelegd vanwege defecten. Wat veel controverse veroorzaakte, was dat in 2012 scheuren werden ontdekt in de reactorvaten van Tihange 2 en Doel 3. Opnieuw verklaarde het FANC dat er geen gevaar was. De energieproductie werd tijdelijk stilgelegd maar ook snel weer opgestart. Maar 2 jaar geleden werden opnieuw scheuren in een reactorvat ontdekt.
Als je goed oplet, valt je op dat de kerncentrale van Doel vaak in het nieuws is. Deze controverse is daarmee nog lang niet afgelopen!
Voor een eerdere blog over Doel en de tragiek ervan, klik hier.
Het Eden Project
- At October 27, 2018
- door Esther
- In Nieuws
- 0
Met zo’n paradijselijke naam kun je van alles verwachten, maar het Eden Project is een botanische tuin in Cornwall, Engeland. Normaal gesproken zou ik niet gelijk warmdraaien voor een bezoek aan een botanische tuin, maar dit is een hele bijzondere. Het Eden Project is namelijk gebouwd in een voormalige leemgroeve en dat heeft zo zijn uitdagingen. Vandaag de dag moeten de hoveniers van het Eden Project ook hele vaardige klimmers zijn, want verticaal tuinieren of hangend in een harnas moet hier wel op je CV staan.
Het Eden project is in 1995 begonnen met Tim Smit die op zoek ging naar een epische setting om de belangrijkste planten ter wereld tentoon te stellen. Een jaar later zijn de eerste tekeningen een feit (hoewel ze nog op een servetje staan!) en in 1997 wordt het non-profit project gestart. Terwijl men aan het bouwen van de kenmerkende geodetische koepels begint om straks de kassencomplexen te huisvesten, wordt continu gezocht naar sponsoren om het project te financieren.
Alles in het Eden Project staat in het teken van duurzaamheid. Zo wordt er bijvoorbeeld 83.000 ton eigen aarde gemaakt en ook de koepels (biomes genoemd) zijn gemaakt op een manier die voor een stevige constructie zorgt, en tegelijkertijd de minste hoeveelheid materiaal vraagt.
In het jaar 2000 arriveren de eerste planten en een jaar later opent het Eden Project haar deuren voor het publiek. Nu is het project officieel geclassificeerd als een goed doel met een onderwijsaspect. Het doel is om te onderzoeken hoe we gezamenlijk naar een betere toekomst toe kunnen werken.
Behalve dat het Eden Project een fascinerende plek is om te bezoeken, kan je ook van alles zien op het vlak van afval en recycling, waterbesparing, natuurlijke beheersing van ongedierte, etc.
Wij vonden met name de biome met het regenwoud de moeite waard. Je loopt daar echt in een tropisch regenwoud en, mits het niet te warm is, mag je via een hangende trap helemaal naar de top van de koepel lopen. Op het moment dat wij daar waren, liep de temperatuur op naar 40 graden. Inclusief het zweet op de rug ;-)
En als je nog iets avontuurlijker bent ingesteld, doe dan de 600 meter lange zip wire. Hangend op je buik met ruim 90 km per uur over het Eden Project zoeven. Wij hebben het gedaan en het was top!
Jurassic Coast
- At September 20, 2018
- door Esther
- In Reportages
- 0
Pulpit Rock
Op de mededeling dat wij dit jaar naar Engeland op vakantie zouden gaan, werd steevast met ongeloof gereageerd. “Nou, dan hoop ik dat jullie een beetje goed weer hebben!”, was doorgaans de reactie. Na Schotland vorig jaar (waarbij je zeker weet dat het minimaal eenmaal per dag regent) waren wij echter vol goede moed. In Schotland werden we altijd getrakteerd op regenbogen en prachtig licht na een regenbui. Helemaal ok als je graag fotografeert! Engeland is echt niet veel anders dan Nederland qua weer, en we hebben in Nederland een hele mooie zomer die maar niet wil stoppen, dus dat moest naar ons idee geen probleem zijn. En we kregen gelijk: het weer was meer dan prima!
Een deel van de Engelse zuidkust wordt Jurassic Coast genoemd. Ook de Engelsen zelf weten dit lang niet altijd en kunnen zeer verrast zijn over het natuurschoon dat zich gewoon in eigen land bevindt. Voor mij stond dit stuk van de wereld al bijna tien jaar op de wish list om te bezoeken en dit jaar kwam het er dan van. De aanhouder wint niet alleen, hij werd ook niet teleurgesteld ;-)
De Jurassic Coast dankt zijn naam aan de prachtige kliffen die zijn gevormd in het Jura-tijdperk. Dat is de tijd van de dinosaurussen, vandaar het “jurassic”. Langs de kust worden nog steeds volop fossielen gevonden van dinosaurussen, maar ook van kleine zeedieren. De Jurassic Coast behoort tot het UNESCO Werelderfgoed.
Durdle Door – een natuurlijke boog
Het leuke van de Jurassic Coast is dat je wel een beetje moeite moet doen om goede foto’s te kunnen maken. De dichtstbijzijnde parkeerplaats betekent vaak nog een paar mijl inspannend lopen (je zult je nog verbazen over de hoogteverschillen in Engeland!), of over rotsen klauteren, om op een geschikte plek te komen. Als je dat ook nog op een goed tijdstip doet en de stand van de zon goed is, kun je naast genieten van het uitzicht en het geweld van de golven ook prachtige foto’s maken.
West Bay aka Broadchurch
Eén specifieke plek langs de Jurassic Coast is de laatste jaren heel bekend geworden en dat is de rotswand in West Bay, omdat dit de setting was voor de televisieserie ‘Broadchurch’. Uit eigen ervaringen kunnen we zeggen dat de rotswand niet alleen van beneden indrukwekkend is, maar ook om bovenlangs te lopen. West Bay zelf heeft verder bijna niets met Broadchurch te maken, maar toch trekt het sinds de serie aardig wat bezoekers. Onze strategie was om er vooral vroeg te zijn en zo de toeristen te ontlopen. Een strategie die meestal zeer goed werkt!
Getijdeneiland St. Michael’s Mount
Een andere plek die het bezoeken waard is, is het getijdeneiland St. Michael’s Mount. Bij laagwater is het bereikbaar over land door de aangelegde stenen weg die dan zichtbaar wordt, en bij hoogwater is het eiland omringd door water. Van tevoren kun je de tijden zien waarop de weg droog komt te liggen en dan kun je zo naar het eiland lopen. Wij troffen het met de getijden, want het werd eb in de avond. De zonsondergang dreigde saai te worden met teveel bewolking, maar net op tijd brak het wolkendek open en werden we getrakteerd op fraaie kleuren en mooi licht!
Als laatste de vuurtoren op de rotsen bij St. Ives in Cornwall. Niet echt meer Jurassic Coast, maar niet minder indrukwekkend. De vuurtoren staat op een stuk rots in de zee om de scheepvaart te behoeden voor stukslaan op de rotsen. Het ging hier behoorlijk tekeer en dat terwijl het een rustige dag was! Onze statieven bleven nog maar net staan, maar ook alleen maar naar de golven kijken was een feest.
Kunnen we Engeland aanraden? Ja! Het is er prachtig, het weer valt écht reuze mee en je kunt er heerlijk eten. De tijden van vette frieten en jus over alles dat er op je bord ligt zijn echt voorbij. Links rijden is alleen lastig over hele smalle, dichtbegroeide landelijke weggetjes en het is lekker dicht bij huis. Doe het gewoon eens.
Vuurtoren van Godrevy
Vliegveld Tempelhof
- At August 25, 2018
- door Esther
- In Reportages
- 0
Ik heb even getwijfeld of het bezoeken van vliegveld Tempelhof in Berlijn nou wel interessant zou zijn voor iemand die geen bijzondere interesse of kennis heeft van vliegvelden in het algemeen, maar niets bleek minder waar. De geschiedenis van dit vliegveld, dat letterlijk in de stad ligt, is opmerkelijk en fascinerend en daardoor zeker een bezoek waard.
Waarom is het dan fascinerend? Voor mij omdat Tempelhof twee uitersten in zich verenigt. Enerzijds is de architectuur een uiting van de nazi-ideologie en is het gebouw en de omringende grond aangelegd met als doel een menigte van minstens een miljoen mensen samen te kunnen brengen. En liefst een beetje snel, dus er werd ook nagedacht over een ingenieus trappenstelsel om opstoppingen te voorkomen.
Het vliegveld van het idealistische “Germania” moest de poort naar Europa worden en natuurlijk een symbool van Hitlers macht. (Saillant detail is wel dat Hitler zelf nooit op Tempelhof is geweest!) Anderzijds maakte de na-oorlogse jaren van Tempelhof een symbool van vrijheid door de Berlijnse luchtbrug. Toen in 2008 het vliegveld zijn functie verloor, is het omgevormd tot stedelijk landschapspark Tempelhof Freiheit. Je kunt nu gewoon over de voormalige start- en landingsbanen lopen. Op sommige plekken staat gewoon de bewegwijzering voor piloten nog! En zo is deze plek weer terug bij de oorspronkelijke bestemming, namelijk die van recreatiegebied.
Lange tijd was Tempelhof het grootste gebouw ter wereld. En dat blijkt wel als je er omheen loopt, want daar moet je echt wel wat tijd voor uittrekken. Het gebouw is namelijk zo’n 1,3 km lang! (Tegenwoordig staat de bloemenveiling van Aalsmeer op plek 5 van de grootste gebouwen ter wereld, gemeten in kubieke meters.) Maar het wordt pas echt interessant als je een guided tour boekt waarbij je door het gebouw gaat. En dan zie je dat Tempelhof in feite de grondlegger van de moderne luchtvaart is. Zo was het concept van ‘gates’ om bij het vliegtuig te komen destijds nieuw. Nu is dat op elk vliegveld de standaard.
Onze gids is duidelijk helemaal verzot op de architectuur van het gebouw en weet met zijn kennis het verlaten gebouw tot leven te wekken. Het lijkt ook wel of het gebouw gisteren is verlaten, terwijl dit in werkelijkheid inmiddels tien jaar geleden is. De lege vertrekhal met een lopende band voor de bagage voelt raar, maar je kunt je wel voorstellen hoe men zich destijds klaarmaakte voor een vlucht. En dan is destijds nog helemaal niet zo lang geleden!
Tijdens de oorlog dient Tempelhof ook als schuilplaats voor de duizenden omwonenden tijdens de bombardementen en belegering van Berlijn in de lentedagen van 1945. Ze kunnen zich verschuilen in de vele bunkers en kelders van Tempelhof. Op de witte muren staan ook nu nog cartoons om de aandacht van de kinderen een beetje af te leiden tijdens de ongetwijfeld beangstigende uren in de bunkers.
Van juni 1948 tot mei 1949, toen de Sovjets West-Berlijn hadden geblokkeerd, heeft Tempelhof een belangrijke rol gespeeld als luchtbrug van de Amerikaanse geallieerden. Vliegtuigen boden de enige toegang tot dit gedeelte van Berlijn. 320 Dagen lang brachten militaire vliegtuigen eten, medicijnen, steenkool en andere voorzieningen. Deze ‘Rosinenbombers’, zoals de vliegtuigen werden genoemd, vlogen op sommige dagen af en aan. Eén van die vliegtuigen is nog te bewonderen op Tempelhof. Ook de ontsnappingen van vele duizenden mensen uit Oost-Berlijn tijdens de Koude Oorlog, zorgden ervoor dat het beeld van Tempelhof als voormalig Nazi-bolwerk vervaagt en plaatsmaakt voor een symbool van vrijheid.
Na de oorlog kwam Tempelhof in de Amerikaanse bezettingszone te liggen. Een situatie die bleef tot de val van de muur in 1989. Hierdoor waren op Tempelhof behoorlijk wat Amerikaanse soldaten gelegerd. Voor hen moest natuurlijk wel wat entertainment beschikbaar zijn en zo is er o.a. een sportzaal (basketbal) en bowlingbaan ingericht. Ook weer een aardig detail is dat de basketbal eigenlijk volledig ongeschikt was voor langdurig gebruik. Een houten vloer waarop gestampt, gesprongen en gestuiterd moest worden is niet erg handig…
Als ik bijna drie uur later weer buiten sta, ben ik vele feiten over architectuur (brutalisme in dit geval) en de Koude Oorlog rijker en moet ik toch toegeven dat dit bezoek echt de moeite waard was! En zoals gezegd ligt het vliegveld echt in de stad, dus het is eenvoudig te bereiken met de metro.
