Slow Down More
- At May 08, 2021
- door Esther
- In Reportages
0
In een eerdere post (Slow Down) liet ik een aantal foto’s zien waarbij ik gebruik had gemaakt van grijsfilters om de sluitertijd van foto’s lang te maken. Normaal gesproken is een sluitertijd van één seconde overdag al niet mogelijk, simpelweg omdat er dan teveel licht is en de foto dus overbelicht is. Maar met een grijsfilter is het mogelijk om sluitertijden van een aantal minuten te bereiken. En dat geeft gave effecten. Converteer de foto’s naar zwart/wit en er ontstaat een welhaast dramatisch beeld. Ik vind het mooi, maar oordeel zelf door naar onderstaande foto’s te kijken:
Slow Down
- At June 29, 2020
- door Esther
- In Reportages
- 0
In deze tijd van thuiswerken blijft er voor mij veel tijd over omdat ik de bijna drie uur reistijd niet heb. Die tijd wordt onder andere ingevuld met fotograferen. En aangezien ontspannen reizen er voorlopig niet echt in zit, verken ik bekende plekken in Nederland en probeer ik ze vanuit een nieuw perspectief te zien.
Eén van de manieren waarop ik dat doe, is door een ander type foto’s te maken. Foto’s met een (extreem) lange sluitertijd. Normaal gesproken moet je daarvoor wachten tot het donker wordt en de sluitertijden langer zijn, omdat de camera minder licht krijgt. Maar er zijn ook manieren om dat effect overdag te bereiken: grijsfilters! Deze filters plaats je over de lens en ze doen niets anders dan licht tegenhouden. En als ze flink wat licht tegenhouden, bijvoorbeeld 10 of 16 stops licht, dan kan je sluitertijden bereiken van minuten. Het betekent wel dat je langzamer moet gaan werken, want waar ik normaal gesproken een foto neem en dan weer doorloop naar een volgende compositie, sta ik nu minuten lang te wachten op één foto. Maar daar staat tegenover dat je juist weer beweging in je foto’s krijgt. Slow down to go fast ;-)
Die beweging zie je het beste in wolkenluchten en dan bij voorkeur met een stevige wind. Voor water dat snel gaat (watervallen, golven, fonteinen), geldt precies het omgekeerde: dat wordt helemaal afgevlakt en tot rust gebracht door lange sluitertijden.
Vervolgens zet ik de foto’s om naar zwart/wit en dan ziet de bekende wereld er ineens heel anders uit. Een mooie analogie met corona wat mij betreft.
Hieronder een aantal foto’s met lange sluitertijden:
Helsinki
- At July 08, 2019
- door Esther
- In Reportages
- 0
Toen wij vorig jaar aan de kade stonden in Tallinn, Estland, en plannen maakten om een dagje over te varen naar Helsinki, werd al snel besloten dat het beter was om een keer een stedentrip naar Helsinki te doen in plaats van gehaast een dagje met de boot over te varen. En dus, precies een jaar later, kwamen we aan in Helsinki. Hoewel ruim twee uur vliegen naar het noordoosten, was de temperatuur aangenaam en de zon ruimschoots aanwezig! Prima omstandigheden om een stad te verkennen.
In de trein van het vliegveld naar de stad werd ons door een Fin gevraagd waar wij vandaan kwamen en of wij wel wisten wie er wereldkampioen ijshockey was, maar voordat we konden reageren kregen we het antwoord al: Finland natuurlijk! Deze meneer was er trots op dat de uitzinnige menigte van 40.000 man net was vertrokken uit Helsinki. Wij ook ;-) En er was verder niets te merken van dit bezoek, want de stad zag er netjes en opgeruimd uit. Alleen de lichtdragers aan de voorkant van het Centraal Station waren nog gekleed in de stijl van de ijshockeyers (zie foto).
Helsinki is de grootste stad van Finland en hoewel de stad in geografisch opzicht geenszins in het centrum van het land ligt, is dit het wel. Bijna een vijfde van de Finse bevolking woont in en om Helsinki. Wat taal betreft, zou je snel denken dat de nationale taal Fins is. Niets is echter minder waar. Het Zweeds is lange tijd de taal van de elite geweest in Finland. Het Fins werd gezien als een taal voor de ambachtslieden. In die tijd was de officiële taal in Finland ook het Zweeds, maar twee eeuwen geleden kreeg ook het Fins de officiële status. Gelukkig spreekt de gemiddelde Fin erg goed Engels, want wij Nederlanders kunnen weinig tot niets herkennen in het Fins!
Je kunt Helsinki makkelijk te voet verkennen, want de stad is niet zo groot. En als je daar geen zin in hebt, dan kun je je naast het openbaar vervoer tegenwoordig ook op de elektrische step verplaatsen. De deelsteps zie je door de hele stad en ze zijn ook voor toeristen toegankelijk na het downloaden van een app. In tegenstelling tot andere steden, waar je struikelt over de stepjes die worden achtergelaten als oud vuil, werkt dit deelconcept in Helsinki prima. De stepjes staan netjes op een standaard en worden ook veel gebruikt.
Wij bezochten natuurlijk de bekende plekken, zoals de Domkerk (de iconische witte kerk), de Russisch-orthodoxe Uspenskikathedraal, de kerk in de rotsen Temppeliaukio, het centraal station, de Oodi, de Nationale Bibliotheek van Finland en voormalig forteiland Suomenlinna.
Op een regenachtige morgen leek het ons aardig om de nieuwe metrolijn van Länsimetro te nemen en verschillende metrostations te fotograferen. Dat bleek een hele goede tijdsbesteding! De metrolijn naar het westen leidt je langs prachtig vormgegeven metrostations. Het deed ons denken aan de Noord-Zuidlijn, maar dan zonder al het gedoe.
Een bezoek aan de prachtige nieuwe Oodi is ook zeker de moeite waard. Dit is een bibliotheek nieuwe stijl, waarin bewoners niet alleen welkom zijn om een boek te komen lenen, maar die ook als ontmoetingsplaats dient. Bij de prachtig vormgegeven Oodi, zowel van binnen als van buiten, kan je zo naar binnen lopen. Vergeet ook niet het fraaie terras!
Fotograferen is ook nergens een probleem in Helsinki. We hebben geen beveiliger gezien – iedereen doet gewoon relaxed. Op straat, maar ook in gebouwen en metrostations. Dat is ook wel eens een verademing, aangezien we in Nederland steeds opgefokter worden over het nemen van foto’s (met camera’s dan, want met een mobiel in de hand is alles ogenschijnlijk anders). Werden onze camera’s en lenzen nog stuk voor stuk uit de tas gehaald bij de securitycheck op Schiphol (“nee hoor, dat is standaard tegenwoordig…”), op Vantaa Airport blijkt die standaard in ieder geval onbekend.
En wachtend op de trein naar het vliegveld na afloop van onze tijd in Helsinki, viel ons oog op de trein naar St. Petersburg. Dat is dan maar zo’n drie uur reizen. Drie keer raden waar de volgende citytrip naartoe gaat… ;-)
Noord-Zuidlijn
- At July 01, 2019
- door Esther
- In Reportages
- 0
De woorden noord en zuid zijn twee markante begrippen. Zo kennen wij allemaal de Noordpool en de Zuidpool. Het zijn ook twee van de belangrijkste richtingsindicatoren om ergens naartoe te navigeren. Iets geheel anders… ook is North and South een begrip geworden in televisieland door de gelijknamige serie met de populaire Patrick Swayze. Tot slot worden de woorden noord en zuid taalkundig ook wel gebruikt om grote tegenstellingen aan te duiden; een beetje vergelijkbaar met alfa en omega. Kortom: er is veel om deze woorden te doen. En in Amsterdam is dat niet anders en nog veel meer, natuurlijk met de Noord-Zuidlijn. Een begrip dat veel Nederlanders in meer of mindere mate kennen.
Een Noord-Zuidlijn komt al voor in het Plan Stadsspoor uit 1968. Destijds besloot de gemeenteraad om te beginnen met de bouw van de huidige Oostlijn. Maar wegens grote maatschappelijke weerstand (de bekende Nieuwmarktrellen) en grote overschrijdingen van het budget is het woord metro in Amsterdam lange tijd een groot taboe geweest. Daarom is de Amstelveenlijn ook altijd sneltram genoemd en geen metro.
Eind jaren tachtig werd er toch weer onderzoek gedaan naar de haalbaarheid van een Noord-Zuidlijn. Het bloed kruipt toch een beetje waar het niet gaan kan en de verkeersvraagstukken in het centrum werden steeds nijpender. Na vele debatten in de gemeenteraad, in de Tweede Kamer en een mislukt gemeentelijk raadgevend referendum, valt in 1999/2000 dan toch het besluit tot de aanleg van de Noord-Zuidlijn.
Oorspronkelijk voorzag men toen een opening in 2011. Maar door vele tegenslagen is dat uiteindelijk 21 juli 2018 geworden. Toen werd de lijn van 9,7 kilometer, waarvan 7,1 kilometer ondergronds, opengesteld. Daarmee werd het mogelijk om in ca. 15 minuten van Station Noord naar Station Zuid te reizen. Tussen Noord en Centraal Station is dat zelfs maar 4 minuten en tussen Centraal Station en Zuid 11 minuten.
Het feit dat er zoveel vertraging was, heeft ook een voordeel. Al in 1996 begonnen de architecten van Benthem Crouwel Architects aan de ontwerpen van de metrostations. Dankzij het feit dat er nog tot in een laat stadium updates aan het ontwerp zijn geweest, konden tijdens het hele proces de meest moderne, state of the art materialen en technieken worden gebruikt. Daarom voelt niets in deze stations nu gedateerd of achterhaald.
Ieder station aan de lijn is uniek. De architectuur wordt bepaald door de locatie in de stad en de beschikbare ruimte in de ondergrond. Tegelijkertijd zijn alle stations gestoeld op hetzelfde architectonische concept: de kortst mogelijke verbinding tussen het ondergrondse perron en de straat. Heel concreet: dat betekent een constante stroom van beweging om van het perron naar de straat en vice versa te komen. Plus reizigers moeten intuïtief hun weg kunnen vinden. Daarbij spelen elegante en lange roltrappen een belangrijke rol.
Gegeven die eenheid in ontwerp tussen de stations, heeft niet één, maar alle stations aan de metrolijn de archtectuurprijs ARC2018 gewonnen. Hetzelfde geldt voor de Gouden A.A.P. (de Amsterdam Architectuur Prijs die op 17 april 2019 werd uitgereikt) en de BNA-prijs “Beste Gebouw van het Jaar 2019” op 17 mei 2019.
Wij gingen op stap om die inmiddels beruchte Noord-Zuidlijn zelf eens te ervaren en foto’s te maken. En wij waren direct om! De ergernis over de hele gang van zaken bij de realisatie van deze metrolijn viel weg toen we de prachtige metrostations zagen! Foto’s maken bleek wel een uitdaging op zich, want hoewel de website van het GVB zegt dat er foto’s gemaakt mogen worden (zij het niet professioneel), werden we toch diverse keren aangesproken door beveiligers en wordt op de perrons aangegeven dat je geen foto’s mag maken. Tja…, wat is nu waarheid? En beste beveiligers: als je iets anders in je handen hebt als een smartphone, ben je niet gelijk een professional! Wij houden ons graag aan de regels, maar dan moeten ze wèl duidelijk zijn. En dat je niet op een drukke doordeweekse dag met een camera op een statief allerlei reizigers in de weg moet lopen, dat kan iemand met logisch verstand ook zonder verbod wel bedenken. Maar op zondag en zonder statief is de Noord-Zuidlijn prima te fotograferen!
Dungeness
- At January 12, 2019
- door Esther
- In Reportages
- 0
Dungeness…, alleen de naam al is geheimzinnig! Bedenk er een ondertitel bij en het zou zo een spannende film kunnen zijn.
Jaren geleden zag ik eens foto’s voorbij komen van scheepswrakken met als locatie Dungeness. Omdat die foto’s mooi waren en ik het fascinerend vond dat je dus veelzeggende platen kunt maken van zaken die aan het vergaan zijn, stond Dungeness sindsdien op mijn wishlist van plaatsen om te bezoeken. En in de zomervakantie van 2018 ging dat lukken, ruim 10 jaar later. De aan(deel)houder wint!
Maar wat is Dungeness dan echt? Dungeness is een landtong in het zuidoosten van Engeland, in het graafschap Kent. Het wordt ook wel de woestijn van Engeland genoemd, omdat het een verlaten indruk geeft. Deze plaats wordt nog wel bewoond door vissers en mensen die niet gestoord willen worden en is er een kerncentrale. Samen met de ouderwetse telefoonpalen, bovengrondse stroomdraden, een voormalige basis van de Royal Air Force en een oud smalspoor voor treinen zou dit dorpje zomaar de achtergrond kunnen zijn voor een serie à la Stranger Things.
De landtong steekt dusdanig uit dat Dungeness altijd een gevaarlijke plek is geweest voor de scheepvaart. En het antwoord daarop was altijd een vuurtoren. In totaal zijn er zeven geweest. Daarvan zijn er nog twee over en één is er nog functioneel.
Dungeness is wel veelzijdig. Zo heeft het één van de langste kiezelsteen stranden van de wereld en kan een derde van alle Britse plantsoorten hier worden gevonden. Het landschap is dan ook onder observatie van het National Nature Reserve (NNR). Het is een zg. Site of Special Scientific Interest (SSSI) en n het klimaat is er mild. De landtong kent meer zonnige dagen en gemiddeld twee weken minder vorst als het gemiddelde in het Verenigd Koninkrijk.
Dungeness heeft door al deze facetten toch een behoorlijke aantrekkingskracht. Je kunt de plaats regelmatig zien op foto’s en op televisie (bijv. het Pink Floyd album uit 1981 ‘A Collection of Great Dance Songs’ of afleveringen van Doctor Who).
Wij hebben er een middag rondgelopen en foto’s gemaakt. Met prima weer natuurlijk ;-) De pub werd goed bezocht, dus daar hebben we ons bezoek aan Dungeness afgesloten.
Wil je Dungeness bezoeken? Maak de overtocht naar Dover en rijd dan via Folkestone naar het zuiden. Zie de kaart:
