Berlijn
- At July 01, 2018
- door Esther
- In Reportages
0
Tien jaar geleden was ik al eens in Berlijn. Ik heb me toen prima vermaakt en vond het een fijne stad om, ook in je eentje, te verkennen. Nu mocht ik weer naar Berlijn, deze keer met als reden mijn deelname aan de Hackatrain (een bijzondere hackathon) en de daarop volgende Tech Open Air. Er bleef voldoende tijd over om Berlijn in te gaan met de camera. En wederom heb ik ervaren wat een heerlijke stad Berlijn is! Voor mij heeft deze stad dezelfde vibe als Rotterdam. Veel te zien en te doen, gezelligheid als je daar zin in hebt, maar ook geen bemoeienis van anderen als je gewoon je eigen gang wilt gaan.
Berlijn kent een moeilijke geschiedenis met de scheiding tussen oost en west door de muur. Dat is ook overal in de stad goed zichtbaar en het is natuurlijk een onderwerp voor allerlei musea. Als je foto’s ziet van begin 1990, net na de val van de muur, en je vergelijkt het hedendaagse Berlijn met die foto’s dan weet je echt niet wat je ziet. In minder dan 30 jaar tijd is het niemandsland tussen oost en west opgevuld met gebouwen en monumenten. Wil je weten hoe het leven was aan de oostkant van Berlijn? Bezoek dan bijvoorbeeld (gratis) het Tränenpalast. Daar vind je documenten, brieven en foto’s uit die tijd. Ook de buitengewoon complexe organisatiestructuur van de ambtenaren belast met de controles van de papieren. Het Tränenpalast is de plek waar men afscheid nam van familie en vrienden die naar het westen gingen. Vandaar de tranen, want daarmee werd het afscheid geassocieerd.
Wij gingen met de trein naar Berlijn. Dat is heel goed te doen. Vliegvelden vind ik tegenwoordig behoorlijk frustrerend door de enorme drukte en alle tijd die je kwijt bent aan veiligheidscontroles. Ik word altijd enorm chagrijnig van securitymensen die je nog net niet vragen om alles even uit te trekken. Vervolgens stap je in een vliegtuig waarbij ik met mijn 1.62 meter zelfs bewegingsruimte mis en na aankomst moet je nog met het OV naar de stad. Neem dan de trein: optimale bewegingsruimte, restauratie aan boord, geen stoelriemen vast bordje en je komt in het midden van de stad uit! Van Amsterdam naar Berlijn kost je 6,5 uur en bij aankomst kun je gelijk het indrukwekkende Hauptbahnhof bekijken. Dat is een attractie op zich. De invasie van de rolkoffertjes: het aantal toeristen is enorm.
Deze keer ging ik iets beter voorbereid op pad. Zo had ik van tevoren online een ticket gekocht om de Bundestag te bezoeken. En aangezien ik mezelf tegenwoordig als de ‘oudere generatie’ kan classificeren, had ik er ook gelijk een guided tour bij geboekt. Dat leek me vroeger het ergste dat je kon doen; nu vind ik de informatie juist fascinerend. (Who knows, misschien zit ik over tien jaar ook in een georganiseerde groepsreis en volg ik de leider die het vlaggetje omhoog houdt…) En dus kreeg ik uitgebreid uitleg over het hele politieke gebied rondom de Bundestag en eenmaal binnen over de vergaderzaal met de blauwe stoelen. De wat oudere meneer die de uitleg gaf, deed dat met verve en hield de ook aanwezige (versuft van het feesten de avond ervoor) scholieren leuk bij de les. Alleen dat was al vermakelijk om te zien. En goed om mijn Duits nog een beetje op te halen, want de tour was niet beschikbaar in het Engels op die dag.
Als afsluiter een bezoek aan de glazen koepel op het gebouw. Hoewel de Bundestag er historisch uitziet van buiten, is dat letterlijk alleen de façade. De binnenkant is volledig gemoderniseerd met als afsluiter de (open) glazen koepel waarin je helemaal omhoog kunt lopen.
Ook zeer de moeite waard is een bezoek aan Tempelhof, het voormalige vliegveld dat tot in 2008 operationeel was en praktisch ín de stad ligt. Ooit het grootste gebouw ter wereld (en ik ben er omheen gelopen: het is niet kinderachtig!) geldt dit vliegveld als de voorloper van de moderne luchthavens. Het fenomeen ‘terminal’ en ‘gate’ is hier praktisch geboren. Omdat Tempelhof een verhaal op zich is, zal ik hier een aparte blog aan wijden. Wordt dus vervolgd.
Wat ik indrukwekkend blijf vinden is het Holocaust Monument, dicht bij de de Brandenburger Tor. Een enorme plek, als het ware omgeven door de stad, om de vermoorde Joden van Europa te herdenken. Door het enorme zuilenveld (met zuilen die variabel in hoogte zijn) waan je je als bezoeker in een doolhof waarin je je oriëntatie verliest. En dat geeft een ongemakkelijk gevoel. Aanvankelijk wist ik dit niet en ervaarde ik het wel zo, maar dat is dus precies de bedoeling van het monument. Knap gedaan door de ontwerper. Als je ‘s morgens een beetje vroeg bent, kun je dit monument het beste ervaren en er de tijd voor nemen.
Je kunt heerlijk gewoon rondlopen in Berlijn en je op die manier laten verrassen door bekende plaatsen. Denk aan het nummer ‘Over de muur’ van Klein Orkest en je komt vanzelf de Gedächtniskirche, Under den Linden, Kurfürstendamm en het Alexanderplein tegen. Van oost naar west en vice versa. Nu gaat het zonder moeite en wellicht zelfs zonder er bij na te denken. Maar zo kort geleden was dat nog zo anders en dat maakt Berlijn een fascinerende stad om te bezoeken.
Last but not least: er is een nieuwe man in mijn leven. Ampelmann! Dit stoplichtmannetje (letterlijke vertaling) werd ontworpen door verkeerspsycholoog Karl Peglau en kom je tegen in het DDR-deel van Berlijn. (Voor de detail lovers, hier kun je er meer over lezen.) Na de val van de muur in 1989 werd Ampelmann gewoonweg een cult. Tegenwoordig bestaat er een hele merchandise rondom Ampelmann, dus een t-shirt kon voor mij niet uitblijven ;-)
Oostblok voor beginners
- At May 26, 2018
- door Esther
- In Reportages
- 0
Tallinn…, ik wist niet goed wat ik van deze stad mocht verwachten. Hoofdstad van Estland: Oostblok naar mijn idee. En daar had ik dan toch wat reserveringen bij op basis van mijn wereldbeeld. Maar een citytrip naar Tallinn bracht daar verandering in. Tallinn bleek namelijk een hele leuke stad! Twee uurtjes vliegen van Amsterdam en je landt op een heerlijk klein vliegveld. Geen lange wachtrijen zoals op Schiphol. Een half uurtje later sta je in de stad.
Estland is iets groter dan Nederland, maar het inwoneraantal blijft ver achter bij ons land: slechts 1,3 miljoen. Mijn vertaling: het wordt dus nooit echt druk in de stad ;-)
En de stad is leuk! Er zijn ontelbaar veel restaurants, gevarieerd en met prijzen die wij thuis ook gewend zijn. Hoewel de setting wellicht anders doet vermoeden (Tallinn heeft veel prachtige, Middeleeuwse gebouwen), is de stad echt hip and happening. Zo hebben wij bijvoorbeeld onze vingers afgelikt bij een overheerlijke Thaise maaltijd. Dat zou ik van tevoren niet hebben bedacht. Ook worden veel oude gebouwen hergebruikt en veelal voorzien van een moderne toevoeging. Het Rotermann district is bijvoorbeeld echt een aanrader om te gaan kijken en een restaurant te bezoeken.
Omdat Estland voorheen tot de Sovjet-Unie behoorde, is ook die invloed nog behoorlijk zichtbaar. Altijd als je je afvraagt waar een betonnen kolos vandaan komt, is het antwoord dat dat een Russisch bouwwerk is. Het brutalisme (een stroming in de architectuur) is hier goed vertegenwoordigd. Dat zie je bijvoorbeeld terug in de Linnahall, een congrescentrum dat werd gebouwd voor de Olympische Spelen van Moskou in 1980. Het had een dubbele functie als fortificatie in geval dat de kust van Tallinn werd aangevallen. Na de onafhankelijkheid van Estland werd het nog even als concertzaal gebruikt voor concerten, maar het verloor al snel zijn functie en werd naarmate de tijd verstreek steeds minder gebruikt. In 2009 sloot de Linnahal officieel zijn deuren en sindsdien ligt het gebouw in verval. Een enorm bouwwerk, lelijk, maar het blijft gewoon staan. In de omgeving van Tallinn vind je nog Russische uitkijkposten, bunkers en enorme monumenten terug. En dan bekruipt je toch dat Oostblok-gevoel.
In de tussentijd spreekt bijna iedereen Engels en kun je je goed verstaanbaar maken. Ook toen we een dag met een auto op pad gingen, konden we overal terecht voor een hapje en een drankje en was Engels geen probleem. Want ja, van de Estse taal kun je weinig maken. Zelfs niet als je het geschreven ziet. (Ik bedoel maar: väljumine voor uitgang, of keelatud voor verboden. Ik kon het zelf niet bedenken!) Wij hebben regelmatig gebruik gemaakt van Google Translate om te zien wat er nu precies op een bord stond, want als je op zoek gaat naar Russische uitkijkposten in het bos dan wil je geen enge dingen tegenkomen…
Omdat Tallinn niet zo groot is, hebben wij vrijwel alles gelopen. Als je dat niet wilt of kunt, is de bus of de tram een prima alternatief. Voor de inwoners van Tallinn is openbaar vervoer gratis; bezoekers betalen €2 voor een ritje. De meeste trambestuurders en buschauffeurs zijn overigens dames en wat is dát fijn! Gewoon een relaxed ritje in plaats van racen naar de volgende halte en daar weer in de remmen. De televisietoren, ook weer zo’n Russisch bouwwerk, is wel een aanrader om te bezoeken voor een mooi uitzicht over de stad en omgeving. Die ligt verder uit de stad dan het vliegveld, dus dan is de bus zeker handig.
Je kunt Tallinn prima zien in een dag of drie/vier. Wij waren er medio mei en toen was de temperatuur niet heel hoog, maar we konden eigenlijk alle dagen in een t-shirt rondlopen en moesten ons zelfs nog insmeren met zonnebrand! We zijn niet veel wijzer geworden over de eetpatronen van de gemiddelde Est. Er viel geen lijn te ontdekken in populaire eettijden. Restaurants gaan al open in de ochtend en je kunt tot ca. 23 uur terecht om te eten en te drinken. Een laatste tip voor wie van knoflook houdt: restaurant Balthasar aan het marktplein biedt de meeste tenen knoflook in één maaltijd. Met knoflookijs en knoflookbier kun je werken aan je persoonlijke record!
Antwerpen
- At April 28, 2018
- door Esther
- In Reportages
- 0
Vroeger ontvluchtten wij al de drukte op Koninginnedag door juist op die dag een dagje pretpark in België te plannen. Als je 10 bent, is een vrijwel leeg pretpark natuurlijk helemaal top. Eindeloos in de achtbanen! Met die gedachte in het hoofd gingen wij op Koningsdag naar Antwerpen. Maar dat viel vies tegen… We raakten in een verkeersinfarct. Werkelijk alles stond vast en de situatie werd gedurende de dag niet beter. Wij zijn op een gegeven moment binnendoor naar Antwerpen Luchthaven gereden om daar te lunchen bij Belair. In het restaurant van de luchthaven kun je namelijk prima eten ;-) Daarna zijn we met de tram alsnog in de stad beland. En hoewel we daar heel veel bezoekers verwachtten, viel dat weer reuze mee. Met de benenwagen navigeerden wij sneller door de stad dan menig automobilist!
Het weer was ons dan wel weer goed gezind. Ondanks de matige voorspellingen werd het steeds aangenamer. Voor ons, maar zeker ook voor de foto’s. Contrastrijke wolkenpartijen met stukken blauw ertussen; wij worden er altijd blij van. Een mini guided tour door een Belgische collega maakte ons bezoek nog leuker. Informatie over bijzonderheden in de stad, geanimeerd verteld op z’n Vlaams, laten de stad leven.
Sinds ons laatste bezoek aan Antwerpen is de stad twee fantastische gebouwen rijker. Ten eerste het MAS, of Museum aan de Stroom. We hadden geen tijd om het museum zelf te bezoeken, maar je mag dit gebouw ook in om van het uitzicht te genieten. Op de bovenste verdieping (60 meter hoog) heb je een fraai uitzicht over de stad. Net zoals de vroegere pakhuizen rond het MAS, bestaat dit gebouw ook uit op elkaar gestapelde ruimtes. Maar liefst 3.185 handjes sieren de dieprode buitengevel van het MAS. Deze handjes, die natuurlijk verwijzen naar de Antwerpse handjes, houden het MAS als het ware recht.
Het tweede spectaculaire gebouw is het Havenhuis. In het Havenhuis komen het verleden en de toekomst van de haven van Antwerpen samen. Het onderste deel was vroeger een brandweerkazerne die op het uiterste punt van de haven stond. Bij de renovatie is deze kazerne behouden en nu wordt deze plek als begin van het uitgestrekte havengebied aangeduid. Samen met een opvallende en hedendaagse bovenbouw in de vorm van een diamant (Antwerpen is natuurlijk de stad van de diamanten!) vormt het gebouw het volledige Havenhuis. Zo is het een metafoor voor de haven van de 21ste eeuw: een haven met een rijk verleden, die bovendien klaar is voor de toekomst.
Na een heerlijk diner was het tijd om naar huis te gaan. Gelukkig waren alle Nederlanders onderweg naar het zuiden voor hun vakantie de ring van Antwerpen inmiddels gepasseerd en de Belgen zelf thuis voor hun lange weekend, dus de reis naar Den Haag verliep gelukkig ook weer normaal. Antwerpen: heel dichtbij en zeer de moeite waard!
Valencia
- At April 15, 2018
- door Esther
- In Reportages
- 0
Eind maart een dag of vier naar Valencia gaan, dat kunnen we aanraden! Heerlijke temperaturen (op de laatste dag tikten we de 32 graden aan) en een fijne, ontspannen sfeer. De Spanjaarden zelf vinden het dan nog aan de frisse kant, getuige het feit dat ze gewoon nog in hun winterjassen rondliepen. Wij vonden een t-shirt meer dan voldoende ;-)
Valencia is de derde stad van Spanje. Je vliegt er in twee uurtjes naartoe en vanaf het vliegveld ben je zo in de stad. Met de metro of met de taxi, want ook die laatste is heel betaalbaar. Binnen de stad hebben we eigenlijk nooit meer dan een tientje betaald voor een taxirit. Gedeeld door meerdere personen is dat goed te doen en natuurlijk het snelst. In tegenstelling tot onze verwachtingen viel het verkeer, en vooral het gebrek aan voortdurend getoeter (toch wat gangbaarder in de zuidelijke landen), reuze mee. En wat heel verrassend is: je kunt prima fietsen in Valencia. Er zijn overal fietspaden aangelegd! OK, de fietspaden zijn vrij smal en je kunt tegenliggers verwachten, maar het is zeker aan te raden om fietsend de stad te bekijken. Wij raden je van harte Verrassend Valencia aan. Goede fietsen huren en op stap met een Nederlandse gids. Daar steek je wel het meeste van op als je geen Spaans spreekt, want veel anders dan Spaans wordt er in Valencia niet gesproken.
Verder is Valencia bekend van enfant terrible Santiago Calatrava, de bekende architect waarvan we ook werk hebben in Nederland (de bruggen in de Haarlemmermeer). Hij ontwerpt de meest bizarre gebouwen en bruggen en hoewel dat natuurlijk fascinerend is om te zien, lopen er wereldwijd inmiddels aardig wat rechtzaken tegen deze meneer, aangezien er nog weleens wat naar beneden komt zeilen of gewoonweg niet aan geldende voorschriften voldoet. Denk bijv. aan het ontbreken van nooduitgangen… Als we die gedachte even overboord gooien, is de City of Arts and Sciences een hele leuke plek om rond te lopen met al die hypermoderne architectuur.
Door de stad loopt een drooggelegde rivier, de Turia. In oktober 1957 stroomde de rivier de stad binnen en dit heeft vele mensenlevens gekost. Op diverse plekken in de stad kan je tegenwoordig zien tot hoe hoog het water in de straten kwam (zo’n 2 à 3 meter hoog!) De Spaanse regering en de gemeente van Valencia besloten toen dat de rivier omgeleid zou worden en deels drooggelegd zou worden. Het idee was dat op deze drooggelegde plek een snelweg zou komen. Gelukkig kwamen de burgers in opstand en werd besloten er een groene zone van te maken. In 1986 werd het Turia park officieel geopend. Nu kun je daar heerlijk wandelen en fietsen.
Over eten en drinken hoef je je in Valencia geen zorgen te maken; dat kun je overal. Wel is het handig om even te bedenken dat de Spanjaarden er hele andere eettijden op nahouden dan wij. Als je om een uur of vijf denkt dat het weleens tijd wordt voor een drankje en wat tapas, dan moeten we je helaas teleurstellen. Dat is precies het tijdstip waarop veel eettentjes even dichtgaan, of in ieder geval geen eten serveren. Pas na achten ‘s avonds begint er weer wat op gang te komen. (Lukt het wel om om zes uur ergens eten te krijgen, dan ben je in de toeristenzone beland!). Paella is een lunchgerecht. ‘s Avonds kun je heerlijk verse vis eten in de haven van Valencia. Het Panorama restaurant is een aanrader. Ziet er behoorlijk fancy uit, maar is heel betaalbaar. En bezoek vooral ook de mercado’s, bijv. de Mercado Colon.
Complot
- At November 19, 2017
- door Esther
- In Bruiloften
- 0
Stiekem trouwen… goed voor een leuk feest!
Vaak is het aanzoek om te gaan trouwen de verrassing. Het gebeurt op een onverwacht moment, op een mooie locatie of in een onvoorziene situatie. Aan iedereen als verrassing vertellen dat je al getrouwd bent komt iets minder vaak voor. Dat is namelijk wat complexer, alleen al omdat er meer vrienden bij het complot betrokken moeten worden. Denk aan de getuigen. Maar ook aan de trouwambtenaar die soms wat papieren nodig heeft voor de akte die je ouders vaak hebben.
Kris en Jan-Hein vonden trouwen wel een goed idee. Niet alleen omdat ze sinds hun studententijd al bij elkaar zijn, maar ook omdat het kopen van een huis daarmee iets gemakkelijker gaat. En omdat dat laatste veel geld kost –net als trouwen– , bedachten ze “een plan”.
In het geheim klein trouwen voor het papiertje en dan bij de uiteindelijke housewarming een groot feest geven waarin ze ook bekend zouden maken dat ze getrouwd waren. En zoals met veel dingen in de liefde was dat plan ook niet vrij van verrassingen. Het huis laat nog wat langer op zich wachten dan gehoopt.
Precies één jaar geleden, op 18 november 2016, trouwden ze. Alleen de twee getuigen, wij als fotografen, en een vriendin met videocamera wisten van deze gebeurtenis. En wij hebben geheimhouding beloofd; wat nog niet zo makkelijk is als je wederzijdse vrienden hebt!
Maar het is gelukt! En op zaterdag 18 november 2017 gaven ze een feest. Om te proosten op hun 10-jarig samenzijn. Maar zodra wij binnenstapten, merkten we dat er geruchten gingen dat er een ‘annonce’ zou komen. Zo noemden twee wat oudere dames de afwachtende spanning die er hing. Tja, wij weten iets dat u niet weet ;-)
Er was een video gemaakt van 10 minuten waarin al snel duidelijk werd dat Jan-Hein en Kris waren getrouwd op 18 november. Maar omdat ze exact dezelfde kleding aanhadden als op de echte trouwdag, namen de kijkers aan dat dat die dag had plaatsgevonden. Totdat iemand opmerkte dat de datum niet klopte. Er stond immers 18-11-2016. “Verrassing!”, riep Jan-Hein, we zijn vandaag een jaar getrouwd.
Het enthousiaste gejoel is te horen op de video. Zijn vader vertelde ons later dat het toch een aparte jongen is, die zoon van hem ;-)
