Al jaren ben ik bezig alle facetten van Rotterdam vast te leggen. Gewoon, omdat de stad met haar historische kenmerken en hypermoderne architectuur een fantastische plek is voor de fotograaf! Ik heb er zelfs een aparte website aan gewijd: www.manhattanofeurope.com
Ik ga steeds weer op pad met mijn camera, want Rotterdam verveelt nooit. En zeker nu ik zeer regelmatig een groepje enthousiaste fotografen mee op pad neem tijdens zg. photo walks door Rotterdam, kom ik vaak op dezelfde plekken. Maar een brug als de Erasmusbrug of de architectuur van de Kop van Zuid biedt telkens nieuwe invalshoeken en perspectieven!
Mijn fotocollectie is inmiddels dusdanig omvangrijk, dat ik er een fotoboek van heb samengesteld. Dit fotoboek is in meerdere formaten verkrijgbaar en laat je Rotterdam zien op een verrassende, creatieve en vooral inspirerende wijze. Een mooi boek om te hebben voor de enthousiaste Rotterdammer, als relatiegeschenk of als afscheidscadeau voor bijvoorbeeld een collega. Natuurlijk, er zijn legio fotoboeken, maar ik durf te stellen dat mijn foto’s zelfs de meest doorgewinterde Rotterdammer nog kunnen verrassen!
Je kunt het boek rechtstreeks bij Blurb bestellen, of ik kan het voor je doen. Bij bestellingen vanaf 5 exemplaren of meer, geeft Blurb al korting en ik zal die korting uiteraard ook doorberekenen. Omdat Blurb werkt op basis van ‘printing on demand’, is het voor mij heel eenvoudig het boek aan te passen, waardoor ik het op maat kan maken met bijvoorbeeld een voorwoord of een bedrijfslogo.
Ga naar mijn fotosite van Rotterdam voor meer informatie over de fotoboeken en neem vrijblijvend contact met mij op om te vragen naar de mogelijkheden.
De OV-chipkaart, onderwerp van vele discussies in Nederland, maar stiekem toch een heel bijzonder project! Op woensdag 8 juni 2011 werd het 10 miljoenste exemplaar uitgereikt door oud-minister van Infrastructuur Karla Peijs, die destijds de GO gaf voor het gefaseerd invoeren van de OV-chipkaart. Met een saldo van €150 was dit een leuk cadeau voor de kaarthouder!
Zelf ben ik ook sinds enige tijd een enthousiast gebruiker van de OV-chipkaart. In combinatie met automatisch opladen hoef ik nooit meer langs een kaartautomaat om een kaartje te kopen of mijn saldo op te laden. Ik check ‘s ochtends voor zeven uur in met een slaperig hoofd en hoef alleen maar even op te letten dat ik ook daadwerkelijk weer uitcheck als ik op de plaats van bestemming ben aangekomen. (Ik hoor de probleemgevallen nu verzuchten dat ik wel heel veel mazzel heb gehad dat het allemaal werkt…)
Waarom is het dan een bijzonder project? Het is uniek in de wereld! Het feit dat je met één kaart door het hele land kunt reizen, met negen verschillende vervoerders, en ook nog verschillende producten op je kaart kunt laten zetten, is nergens anders mogelijk. Het systeem is weliswaar gekopieerd uit Hongkong, maar daar is het T-Ford model gehanteerd: alle keuzes zijn mogelijk, als het maar een anonieme OV-chipkaart is ;-) Tel daar nog bij op dat er vele overheidsinstanties betrokken zijn bij de invoering van de OV-chipkaart en het mag een wonder heten dat het systeem vandaag de dag werkt!
Inmiddels worden er dagelijks meer dan 2 miljoen reizen gemaakt met de OV-chipkaart en zijn er dit jaar al zo’n 550 miljoen transacties geweest.
Al met al was de uitreiking van de 10 miljoenste OV-chipkaart toch best bijzonder. Ook voor de nabije toekomst staan er genoeg uitdagingen en uitbreidingen op stapel. We worden steeds unieker met z’n allen.
Zaterdag 21 mei 2011 ging de boeken in als een stralende dag met veel wind. Nicola wist haar sluier met moeite in bedwang te houden en John kwam op een splinternieuwe tractor naar de kerk!
John en Nicola, een jong koppel uit het noorden van Lincolnshire. Nicola’s vader vertelde tijdens zijn speech dat zij vroeger nooit op een bepaald type viel, als het maar geen boer zou zijn. Drie keer raden… John’s dagelijkse werk bestaat uit het onderhouden van tractoren en in zijn vrije tijd helpt hij onvermoeibaar mee op de boerderijen van zijn vader én schoonvader. Het kan raar lopen. Ze hebben evengoed allebei volmondig ja gezegd :-)
In de late morgen toog ik naar de boerderij van Nicola’s ouders voor wat pre-wedding shots. Ik besloot haar trouwschoenen op een kleine safari te nemen. Een mooi contrast: chique schoenen tegen afbladderende verf op schuurdeuren! En omdat elke trouwdag weer anders is, moet ik als fotograaf natuurlijk ook regelmatig met wat nieuws komen. Nicola was heerlijk ontspannen en vond alles best. Haar drie bruidsmeisjes hadden meer last van zenuwen, maar dat had ook te maken met tattoos die door de strapless jurken ineens zichtbaar werden voor vaders waarvan ze al van tevoren wisten dat die deze lichaamsversieringen niet echt zouden kunnen waarderen…
Mijn mede fotograaf was ondertussen bij de kerk gearriveerd om de bruidegom en zijn “best man” vast te leggen. Twee uitermate nuchtere en humoristische mannen. Type ruwe bolster blanke pit. Veel mensen kennen hem ook niet eens als John, maar als Bruce. Naar Bruce Lee. Bruce/John wilde ook geen ringen uitwisselen en zeker nadat hij hoorde dat Prince William ook geen ring zou gaan dragen, weigerde hij pertinent. Bespeur ik daar een tikkeltje moderniteit in de tradities…?
Nicola werd traditioneel door haar vader weggegeven, die daar zichtbaar moeite mee had. Ook ‘s avonds werd dat nog eens duidelijk toen er niet alleen een eerste dans werd gedaan door het bruidspaar, maar de tweede dans speciaal voor de vader en zijn dochter was op het nummer ‘I Loved Her First’ van Heartland. Uit zijn speech bleek echter dat hij zich gelukkig prees met John als schoonzoon!
Na de ceremonie in de kerk, die toch altijd super formeel is in Engeland (zie ook de Royal Wedding; er komt weinig eigen inbreng bij kijken), ging het gezelschap naar een bekend hotel aan de rivier de Humber. In een fraaie klassieke auto, onder het genot van een glas champagne. Daar aangekomen zagen wij onze kans schoon om een serie ‘officiële’ trouwfoto’s te maken. Hoewel we niet echt van poseren houden, ontkom je er niet aan om in ieder geval wat groepsfoto’s te maken. Maar goed, we hielden John wel bezig hoor. Hij deed op verzoek een heel aardige poging paaldansen, zie daarvoor de slideshow.
De speeches waren weer tranentrekkend. Van het lachen deze keer. Met moeite kon ik mijn camera onder controle houden. De best man hield een fantastisch betoog en aan de foto’s is duidelijk te zien dat het bruidspaar dat zeer kon waarderen, alsmede de gasten. Na het aansnijden van de taart was het dan tijd voor de eerste dans. John kon me van tevoren niet vertellen op welke muziek dit zou gaan gebeuren, maar het is helemaal goed gekomen. Op ‘I Don’t Want To Miss A Thing’ van Aerosmith deed de bruidegom goed zijn best om toch enig gevoel van ritme ten toon te spreiden ;-)
Het was wederom een geslaagde dag met een leuke familie. Ik heb de hele dag samengevat in ca. vijf minuten in de volgende slideshow: