Nieuwjaarsduik 2013
- At January 01, 2013
- door Esther
- In Reportages
0
Nog nooit eerder was het er van gekomen om de Nieuwjaarsduik te fotograferen. En dan bedoel ik natuurlijk wel dé Nieuwjaarsduik, dus die op Scheveningen. (“Op” is hier een bewust gekozen voorzetsel, want zo zeggen de locals dat zelf ;-)) Met pijn aan de ogen van de fel oranje gekleurde Unox mutsen en handschoenen trotseerde ik het relatief vroege uur, een verkoudheid en de frisse wind om vol bewondering naar duizenden dappere zwemmers te gaan kijken.
Maar eerst moest er nog worden opgewarmd. Hoewel de weersomstandigheden vrij zacht waren voor een winter en sommige bikkels al vanaf kwart over elf in hun blote bast stonden, wilden de meeste deelnemers maar al te graag springen en dansen op een genre muziek dat het beste omschreven kan worden als “après-ski”. Alle populaire hits, niet bekend om de geweldige woordkeuze zoals de echte skiër wel weet, kwamen voorbij en werden door het publiek ontvangen alsof dit de Grootste Hit van het Jaar 2013 zou worden. De sfeer zat er goed in en al vanaf kwart voor twaalf stonden mensen te popelen om de zee in te rennen!
Als er duizenden mensen zo fanatiek op je af komen rennen, is dat best even wennen. Ik hoopte dat ik, maar meer nog mijn camera, zou blijven staan en niet onder de voet zou worden gelopen door deze menigte. Maar gelukkig was de alcohol van Oudjaarsavond alweer afgebroken en bleek de kou geen invloed te hebben op het richtingsgevoel en de motoriek van de deelnemers. Phew!
Alle grote persjongens waren er ook en om nog een beetje kans te maken op televisie te komen of in de krant moet je natuurlijk wel een beetje opvallen. Eén groepje duikers had dat heel goed begrepen. Zij waren gekleed in kleurrijke pakken en hadden op enig moment alle camera’s op zich gericht. Het zag er dan ook bijzonder cool uit! Bovendien vonden ze het zo leuk dat ze wel vier keer opnieuw het water in renden. Het was weliswaar niet heel erg koud, warm was het zeker ook niet. Bikkels!
Na afloop werd er natuurlijk Unox erwtensoep geserveerd. Grote zakken van het groene goedje (de welbekende worst was er uit gelaten, die kan in deze crisistijd alleen nog tegen betaling worden genuttigd) werden aan de gretige duikers uitgedeeld. Dankzij een redelijk strakke organisatie verliep dit alles goed en konden de circa 10.000 deelnemers weer huiswaarts keren. Nog wel even in de rij staan om je parkeerkaartje te mogen betalen (…) en dan de file in om Scheveningen uit te komen, maar dat mag de pret van deze prestatie niet drukken.
Ik heb me zeer vermaakt, volgend jaar weer!
Parijs
- At December 15, 2012
- door Esther
- In Reportages
- 0
Begin november mocht ik voor het werk naar Parijs. Op een donderdag, dus dat was een uitgelezen kans om er een lang weekend aan vast te plakken. Ik ben al vaak in Parijs geweest, maar nog nooit met een fatsoenlijke camera. Dat moest worden rechtgezet!
Ik kan niet zeggen dat ik nou zo’n fan van de trein ben in het algemeen, maar met de Thalys naar Parijs is echt de snelste en meest comfortabele manier om naar deze stad te reizen. Geen security checks, niet uren van tevoren aanwezig zijn, gewoon je reservering laten zien en instappen. In 2 uur en 40 minuten van Rotterdam Centraal naar Gare du Nord! En dat station is al zeer de moeite waard om de eerste foto’s te schieten. Vervolgens door naar het hotel in Montmartre en dan op pad met de camera.
Deze keer had ik ook de iPad meegenomen. Met behulp van de app ‘Photosynth’ kan je hele aardige panoramafoto’s maken, die ook ter plekke aan elkaar worden geplakt. Je moet er een beetje handigheid in krijgen, want de iPad is niet bepaald gebruikersvriendelijk als het gaat om foto’s maken (ik ben altijd bang dat ik dat kleine kapitaal uit mijn handen laat vallen…), maar het resultaat mag er zijn.
In de vier dagen dat ik in Parijs was, heb ik aardig wat kilometers gelopen (een oude gewoonte…), veel gezien en zelfs lekker gegeten (dat is namelijk altijd een uitdaging in deze stad). Neem wel een zak met geld mee als je deze stad gaat bezoeken, want de prijzen die men durft te vragen zijn krankzinnig. 8 Euro voor twee uitermate kleine kopjes cappuccino, of €6,50 voor een flesje cola vind ik schokkend! Voordeel is wel weer dat de prijzen van de Starbucks ineens heel redelijk lijken ;-)
Begin november was het ook al Kerst in Parijs (…) en hoewel ik daar zelf een grondige hekel heb, moest de over-the-top bling-bling kerstboom in de Galeries Lafayette wel even op de foto worden gezet. Het ding wordt mooi van lelijkheid. Het was er afgeladen vol met mensen die allemaal hetzelfde wilden: de boom op de foto zetten, dus of er nou zo veel parfum is verkocht die dag vraag ik me af!
Sneeuw zou beter passen bij Kerst, maar begin november was het prima herfstweer in Parijs. Een mooie tijd van het jaar voor een wandeling over de enorme begraafplaats Père Lachaise (the grandest address in Paris) nu de fraai gekleurde bladeren aan het vallen waren. Vermijd de beroemdheden die hier zijn begraven en zo kan je een heerlijke morgen besteden aan het bekijken van de meest uiteenlopende (familie)graven en je een voorstelling maken van de levens die zijn geleefd.
La Défense stond ook nog op het programma, maar dat bleek een grote teleurstelling. Verpauperd en vergane glorie vind ik nog de beste omschrijving. De zakelijke wijk kan ik volgende keer zonder nadenken overslaan. Een aangename verrassing was de wijk Montmartre met leuke, piepkleine, restaurantjes en gezellige café’s. Ik kende Montmartre eigenlijk alleen van de bekende Place du Tertre, met de schilders en kunstenaars, vlakbij de Sacré-Coeur, maar het is natuurlijk meer. En een hotel in die wijk is nog een van de betaalbare dingen in Parijs!
Moe maar voldaan stapte ik in de trein terug naar Rotterdam op zondagavond. Na al die keren Parijs bezoeken nu een keer met mooie foto’s. Mission accomplished en het was weer leuk.
Two Buns in the Oven
- At November 28, 2012
- door Esther
- In Fotoshoot, Zwangerschap
- 0
Claire moest wel even slikken toen ze ontdekte dat er niet één, maar twee kleintjes op komst waren. Ondanks de praktische uitdagingen die dit met zich meebrengt, zeker als er al een kleine rondloopt, is ze nu aardig gewend aan het idee en zijn de twee mannen van harte welkom! Van 3 naar 5 in een keer, wauw ;-)
Het leuke is dat Claire zelf ook een van een tweeling is, en haar moeder ook weer. Ingewikkeld verhaal, maar toch is het in dit geval niet erfelijk. Wél fascinerend.
Ik kreeg bij deze fotoshoot hulp van Willeke (www.simplybee.nl), die goed kan schilderen en de behoorlijk dikke buik van Claire helemaal mooi maakte met frisse kleuren, bloemen en lieveheersbeestjes. De twins vonden het ook gezellig, want die waren zichtbaar aan het schoppen en bewegen. 
In de tijd dat de buik van Claire werd beschilderd, had ik mooi de tijd om de fotostudio op te zetten. Daarbij werd ik geholpen door de 2-jarige Ronen, straks de grote broer van de twee kleintjes. Ik heb Ronen al vaker op de foto gezet, dus hij weet inmiddels aardig hoe het allemaal werkt. Het ‘preview’-knopje op de camera weet hij altijd feilloos te vinden, alhoewel de iPad nu ook zijn aandacht had. (Claire liet mij weten dat iPad het eerste was dat Ronen de volgende dag zei, ha ha!)
We begonnen met wat high-key foto’s (witte achtergrond). En dan blijkt maar weer dat het lastig is je voor te stellen hoe het moet zijn met zo’n dikke buik, want op mijn vraag of Claire ‘even’ haar sokken uit kon trekken, volgde wat gepuf en gesteun. Het bereiken van je voeten is dan inderdaad wat lastig, sorry Claire ;-)
De fotoshoot verliep lekker relaxed en Ronen deed ook goed mee. Natuurlijk wilde hij juist niet wat wij graag wilden, maar dat is dan altijd weer de uitdaging. Fantastisch om steeds weer te merken dat een planning weinig zin heeft. Kinderen halen die planning altijd zo heerlijk onderuit. Wat er uit volgt is echter altijd prima en dus heb ik geleerd me daar aan over te geven.
Ondanks de beperkingen van de dikke buik heb ik Claire toch aardig wat keren gevraagd of ze weer wat anders aan kon trekken. Wit valt nu eenmaal mooi weg tegen wit en zwart tegen zwart. En beide kleuren werken mooi als achtergrond bij zo’n zwangerschapsfotoshoot.
Het resultaat is hartstikke mooi geworden, mede dankzij de schilderkunsten van Willeke. Claire was in (zwangerschaps)tranen van de foto’s en dat is voor mij het mooist haalbare als fotograaf! Dat ik Claire al heel lang ken en deze prachtige vrouw een goede vriendin van me is, doet daar niets aan af.
Ik ben reuze benieuwd naar de twins en kan niet wachten om kennis te maken met die twee mannetjes! En Ronen: bedankt voor de assistentie bij de fotoshoot en natuurlijk je ongeëvenaarde kwaliteiten als fotomodel. Big kiss wee man.
Update: op 27 december is de tweeling geboren. Ze heten Neil en Max!
