Het Eden Project
- At October 27, 2018
- door Esther
- In Nieuws
0
Met zo’n paradijselijke naam kun je van alles verwachten, maar het Eden Project is een botanische tuin in Cornwall, Engeland. Normaal gesproken zou ik niet gelijk warmdraaien voor een bezoek aan een botanische tuin, maar dit is een hele bijzondere. Het Eden Project is namelijk gebouwd in een voormalige leemgroeve en dat heeft zo zijn uitdagingen. Vandaag de dag moeten de hoveniers van het Eden Project ook hele vaardige klimmers zijn, want verticaal tuinieren of hangend in een harnas moet hier wel op je CV staan.
Het Eden project is in 1995 begonnen met Tim Smit die op zoek ging naar een epische setting om de belangrijkste planten ter wereld tentoon te stellen. Een jaar later zijn de eerste tekeningen een feit (hoewel ze nog op een servetje staan!) en in 1997 wordt het non-profit project gestart. Terwijl men aan het bouwen van de kenmerkende geodetische koepels begint om straks de kassencomplexen te huisvesten, wordt continu gezocht naar sponsoren om het project te financieren.
Alles in het Eden Project staat in het teken van duurzaamheid. Zo wordt er bijvoorbeeld 83.000 ton eigen aarde gemaakt en ook de koepels (biomes genoemd) zijn gemaakt op een manier die voor een stevige constructie zorgt, en tegelijkertijd de minste hoeveelheid materiaal vraagt.
In het jaar 2000 arriveren de eerste planten en een jaar later opent het Eden Project haar deuren voor het publiek. Nu is het project officieel geclassificeerd als een goed doel met een onderwijsaspect. Het doel is om te onderzoeken hoe we gezamenlijk naar een betere toekomst toe kunnen werken.
Behalve dat het Eden Project een fascinerende plek is om te bezoeken, kan je ook van alles zien op het vlak van afval en recycling, waterbesparing, natuurlijke beheersing van ongedierte, etc.
Wij vonden met name de biome met het regenwoud de moeite waard. Je loopt daar echt in een tropisch regenwoud en, mits het niet te warm is, mag je via een hangende trap helemaal naar de top van de koepel lopen. Op het moment dat wij daar waren, liep de temperatuur op naar 40 graden. Inclusief het zweet op de rug ;-)
En als je nog iets avontuurlijker bent ingesteld, doe dan de 600 meter lange zip wire. Hangend op je buik met ruim 90 km per uur over het Eden Project zoeven. Wij hebben het gedaan en het was top!
SAR
- At June 09, 2018
- door Bram
- In Reportages
- 0
Het gaat hier niet om een Specific Absorption Rate in de biochemie, Sexual Attitude Reassessment, het Severe Acute Respiratory syndrome, de Saudi Arabian Riyal, de Stichting Assurantie Registratie of de Stichting Alternatieve Relatiebemiddeling. Maar om “Search and Rescue”! Ook wel SAR in vaktermen.
SAR is een door de Verenigde Naties gestandaardiseerde term. Daarom is het eigenlijk wel verwonderlijk dat er zoveel andere toepassingen voor deze afkorting zijn. Temeer het hier om noodhulp gaat. Daar moet geen enkele verwarring over kunnen bestaan. Het is een “effectief wereldwijd systeem, zodat overal waar mensen varen of vliegen, een SAR-dienst beschikbaar zal zijn wanneer dat (in noodomstandigheden) nodig is”. Het systeem is beschreven in de SAR-handleiding van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) en de internationale luchtvaartorganisatie ICAO. De lidstaten van IMO en ICAO zijn verplicht om SAR-diensten te organiseren volgens deze minimum normen.
De Nederlandse SAR-dienst wordt gecoördineerd door de Nederlandse Kustwacht. In de afgelopen 30 jaar heeft het 303 Search and Rescue Squadron van het Defensie Helikopter Commando van de Koninklijke Luchtmacht vele succesvolle SAR-operaties met helikopters uitgevoerd. Ze gebruikten daarvoor de Agusta Bell 412-Special Performance (Agusta AB412). Het squadron had 3 helikopters die waren gestationeerd op de vliegbasis Leeuwarden en op Vlieland Heliport. Op 1 januari 2015 werden de relatief oude helikopters buiten dienst gesteld en stopte de 303 sqn met de operaties. De helikopters zijn verkocht aan Peru.
Omdat de inzet van de nieuw aangeschafte NH90 heli’s werd vertraagd door het Ministerie van Defensie, werd een commerciële aanbesteding gestart om te zorgen voor voldoende noodhulp in de komende jaren met behulp van SAR-helikopters. NHV (Noordzee Helikopters Vlaanderen) heeft dit contract gewonnen. NHV werkt vanuit Den Helder Airport (De Kooy) met twee Airbus Helicopters, namelijk AS365N3 Dauphins. Een extra AS365N3 is gestationeerd in de Pistoolhaven in de Rotterdamse haven. Deze biedt de mogelijkheid om in noodgevallen tenminste drie helikopters tegelijkertijd ingezet kunnen worden. Tijdens daglicht wordt deze helikopter primair gebruikt voor loodsdiensten als de loods tenders niet ingezet kunnen worden.
De AS365N3 is een middelgrote tweemotorige helikopter. De N3-variant werd door Airbus ontwikkeld voor gebruik in ‘warme en hoge’ klimaten en introduceerde hiermee 635 kW (851 shp) Arriel 2C-turboshafts met volautomatisch digitale elektronische controle over beide motoren (FADEC, wat staat voor Full Authority Digital Engine Control) met de optie van een handmatige omkering, gekoppeld aan een verbeterde hoofdtransmissie voor betere vliegprestaties met één motor (als de andere motor bijvoorbeeld is uitgevallen). De N3 beschikt ook over een opnieuw ontworpen anti-torsie apparaat in de staart met een asymmetrische blad distributie op de 10 composiet bladen. Die zorgen voor een vermindering van het geluidsprofiel van de helikopter. Het brutogewicht is ongeveer 4.300 kg. Productie en leveringen van dit type begon in december 1997. Deze versie is momenteel nog steeds in productie bij Airbus, hoewel er nu ook een AS365N3+ beschikbaar is.
Deze N3 is van NHV en is gebouwd in 1997. De cockpit weerspiegelt dit gedeeltelijk. Deze kist heeft geen glass cockpit (een cockpit met grote LCD-schermen) zoals tegenwoordig heel gebruikelijk is. Er zijn wel enkele tussentijdse aanpassingen en upgrades uitgevoerd, maar in principe is het nog steeds een analoge cockpit. Of zoals dat in vaktermen heet een “steam cockpit”. Je ziet de altimeters, speed indicators, Attitude-indicators, VOR’s, NDB’s en veel engine indicators. Het werkt prima, maar vergt wel iets meer concentratie van de twee vliegers in de cockpit. In een glass cockpit neemt de computer een deel van de controletaken van de piloot over zodat de kist niet onopgemerkt buiten zijn operationele vliegbegrenzingen komt. Ook wel de “the flight envelope” genoemd. Dit verhoogt de vliegveiligheid.
Bedrijfsreportage?
Digital Exposure Photography heeft veel ervaring met offshore fotografie. Van windturbines, offshore platformen, helikopters, maritieme operaties, tot aan vaartuigen. Mocht je geïnteresseerd zijn in archieffoto’s of een bedrijfsreportage op maat, neem dan gerust contact met ons op.
Wind op zee
- At June 02, 2018
- door Bram
- In Reportages
- 0
Wind op zee is anders dan de molens op land, maar toch ook hetzelfde ;-)
Windenergie is een belangrijke vorm van duurzame energie. We kennen allemaal de windmolens langs het IJsselmeer en de A6 bij Lelystad of in de Wieringermeer. In deze polder staan veel turbines, waaronder ook een van de grootste van Europa. Die turbine, genaamd de Ambtenaar, is 198,5 meter hoog (tiphoogte). Hij levert 7,5 MW en jaarlijks voorziet deze windmolen 13.000 inwoners van groene elektriciteit.
Maar ondanks deze groei van wind op land is er meer nodig. Daarom staan er sinds 2006 ook windparken in zee. De eerste was het “Offshore Windpark Egmond aan Zee”. Het ligt 10 tot 18 kilometer uit de kust bij Egmond aan Zee. Het totale gebied van het park beslaat zo’n 27 km² groot oppervlak en er staan 36 turbines. Bij helder weer is het park goed zichtbaar vanaf de kust. Na dit park volgden er meer parken, zoals het Prinses Amaliawindpark (2007), Luchterduinen (2015) en de beide Gemini windparken (2017). In totaal leveren die parken tezamen ongeveer 1 gigawatt aan energie.
Voor de Hollandse Kust wordt tot 2023 nog eens 3,5 gigawatt aan windparken gebouwd. Vergeleken met de huidige windparken op zee zullen die nieuwe parken gebouwd worden met turbines tussen de 8 tot 10 MW. Die mogen maximaal een tiphoogte hebben van 251 meter. Voor het park voor de kust van Zeeland, genaamd Borssele, start de bouw op korte termijn. De parken in de windenergiegebieden Hollandse Kust west en Hollandse Kust noord volgen snel daarna.
Tot slot heeft de regering op 27 maart 2018 een nieuw plan voor windparken na 2023 naar de Tweede Kamer gestuurd. In deze zogenoemde Routekaart windenergie op zee 2030, wordt voorgesteld om tot 2030 7 gigawatt aan windparken te bouwen.
Dit nieuwe gebruik van de Noordzee heeft naast voor- en nadelen ook een effect op hoe wij de zee beschouwen. Sommigen vinden het kunnen zien van windmolens een (letterlijke) doorn in het oog. Zij stellen bijvoorbeeld dat het van oudsher open landschappelijke karakter van de Noordzee verwordt tot een industrieterrein. Anderen vinden ze juist mooi. Een symbool van en voor hun toekomst en een bewijs dat Nederland volgens hen echt een meer duurzame route is ingeslagen.
Hoewel de groei van windenergie op zee nu veel sneller gaat dan die op land en de windmolens significant groter zijn dan die nu op land staan, is duidelijk dat de oordeelsvorming over de inpassing in het landschap en de turbines zelf in wezen hetzelfde is. Net als op land: je vindt ze mooi of lelijk. Er lijken weinig andere smaken te zijn. Oordeel zelf…
Bedrijfs- of sectorreportage?
Digital Exposure Photography heeft een fotoreportage gemaakt over de windturbines op zee. We hebben ze onder veel verschillende omstandigheden gefotografeerd. Van veraf tot dichtbij en bij zonnig en minder goed weer. Zowel de parken Egmond aan Zee, Amalia en Luchterduinen. Interesse in foto’s voor privé of commercieel gebruik? Neem gerust contact met ons op.
Antwerpen
- At April 28, 2018
- door Esther
- In Reportages
- 0
Vroeger ontvluchtten wij al de drukte op Koninginnedag door juist op die dag een dagje pretpark in België te plannen. Als je 10 bent, is een vrijwel leeg pretpark natuurlijk helemaal top. Eindeloos in de achtbanen! Met die gedachte in het hoofd gingen wij op Koningsdag naar Antwerpen. Maar dat viel vies tegen… We raakten in een verkeersinfarct. Werkelijk alles stond vast en de situatie werd gedurende de dag niet beter. Wij zijn op een gegeven moment binnendoor naar Antwerpen Luchthaven gereden om daar te lunchen bij Belair. In het restaurant van de luchthaven kun je namelijk prima eten ;-) Daarna zijn we met de tram alsnog in de stad beland. En hoewel we daar heel veel bezoekers verwachtten, viel dat weer reuze mee. Met de benenwagen navigeerden wij sneller door de stad dan menig automobilist!
Het weer was ons dan wel weer goed gezind. Ondanks de matige voorspellingen werd het steeds aangenamer. Voor ons, maar zeker ook voor de foto’s. Contrastrijke wolkenpartijen met stukken blauw ertussen; wij worden er altijd blij van. Een mini guided tour door een Belgische collega maakte ons bezoek nog leuker. Informatie over bijzonderheden in de stad, geanimeerd verteld op z’n Vlaams, laten de stad leven.
Sinds ons laatste bezoek aan Antwerpen is de stad twee fantastische gebouwen rijker. Ten eerste het MAS, of Museum aan de Stroom. We hadden geen tijd om het museum zelf te bezoeken, maar je mag dit gebouw ook in om van het uitzicht te genieten. Op de bovenste verdieping (60 meter hoog) heb je een fraai uitzicht over de stad. Net zoals de vroegere pakhuizen rond het MAS, bestaat dit gebouw ook uit op elkaar gestapelde ruimtes. Maar liefst 3.185 handjes sieren de dieprode buitengevel van het MAS. Deze handjes, die natuurlijk verwijzen naar de Antwerpse handjes, houden het MAS als het ware recht.
Het tweede spectaculaire gebouw is het Havenhuis. In het Havenhuis komen het verleden en de toekomst van de haven van Antwerpen samen. Het onderste deel was vroeger een brandweerkazerne die op het uiterste punt van de haven stond. Bij de renovatie is deze kazerne behouden en nu wordt deze plek als begin van het uitgestrekte havengebied aangeduid. Samen met een opvallende en hedendaagse bovenbouw in de vorm van een diamant (Antwerpen is natuurlijk de stad van de diamanten!) vormt het gebouw het volledige Havenhuis. Zo is het een metafoor voor de haven van de 21ste eeuw: een haven met een rijk verleden, die bovendien klaar is voor de toekomst.
Na een heerlijk diner was het tijd om naar huis te gaan. Gelukkig waren alle Nederlanders onderweg naar het zuiden voor hun vakantie de ring van Antwerpen inmiddels gepasseerd en de Belgen zelf thuis voor hun lange weekend, dus de reis naar Den Haag verliep gelukkig ook weer normaal. Antwerpen: heel dichtbij en zeer de moeite waard!
Valencia
- At April 15, 2018
- door Esther
- In Reportages
- 0
Eind maart een dag of vier naar Valencia gaan, dat kunnen we aanraden! Heerlijke temperaturen (op de laatste dag tikten we de 32 graden aan) en een fijne, ontspannen sfeer. De Spanjaarden zelf vinden het dan nog aan de frisse kant, getuige het feit dat ze gewoon nog in hun winterjassen rondliepen. Wij vonden een t-shirt meer dan voldoende ;-)
Valencia is de derde stad van Spanje. Je vliegt er in twee uurtjes naartoe en vanaf het vliegveld ben je zo in de stad. Met de metro of met de taxi, want ook die laatste is heel betaalbaar. Binnen de stad hebben we eigenlijk nooit meer dan een tientje betaald voor een taxirit. Gedeeld door meerdere personen is dat goed te doen en natuurlijk het snelst. In tegenstelling tot onze verwachtingen viel het verkeer, en vooral het gebrek aan voortdurend getoeter (toch wat gangbaarder in de zuidelijke landen), reuze mee. En wat heel verrassend is: je kunt prima fietsen in Valencia. Er zijn overal fietspaden aangelegd! OK, de fietspaden zijn vrij smal en je kunt tegenliggers verwachten, maar het is zeker aan te raden om fietsend de stad te bekijken. Wij raden je van harte Verrassend Valencia aan. Goede fietsen huren en op stap met een Nederlandse gids. Daar steek je wel het meeste van op als je geen Spaans spreekt, want veel anders dan Spaans wordt er in Valencia niet gesproken.
Verder is Valencia bekend van enfant terrible Santiago Calatrava, de bekende architect waarvan we ook werk hebben in Nederland (de bruggen in de Haarlemmermeer). Hij ontwerpt de meest bizarre gebouwen en bruggen en hoewel dat natuurlijk fascinerend is om te zien, lopen er wereldwijd inmiddels aardig wat rechtzaken tegen deze meneer, aangezien er nog weleens wat naar beneden komt zeilen of gewoonweg niet aan geldende voorschriften voldoet. Denk bijv. aan het ontbreken van nooduitgangen… Als we die gedachte even overboord gooien, is de City of Arts and Sciences een hele leuke plek om rond te lopen met al die hypermoderne architectuur.
Door de stad loopt een drooggelegde rivier, de Turia. In oktober 1957 stroomde de rivier de stad binnen en dit heeft vele mensenlevens gekost. Op diverse plekken in de stad kan je tegenwoordig zien tot hoe hoog het water in de straten kwam (zo’n 2 à 3 meter hoog!) De Spaanse regering en de gemeente van Valencia besloten toen dat de rivier omgeleid zou worden en deels drooggelegd zou worden. Het idee was dat op deze drooggelegde plek een snelweg zou komen. Gelukkig kwamen de burgers in opstand en werd besloten er een groene zone van te maken. In 1986 werd het Turia park officieel geopend. Nu kun je daar heerlijk wandelen en fietsen.
Over eten en drinken hoef je je in Valencia geen zorgen te maken; dat kun je overal. Wel is het handig om even te bedenken dat de Spanjaarden er hele andere eettijden op nahouden dan wij. Als je om een uur of vijf denkt dat het weleens tijd wordt voor een drankje en wat tapas, dan moeten we je helaas teleurstellen. Dat is precies het tijdstip waarop veel eettentjes even dichtgaan, of in ieder geval geen eten serveren. Pas na achten ‘s avonds begint er weer wat op gang te komen. (Lukt het wel om om zes uur ergens eten te krijgen, dan ben je in de toeristenzone beland!). Paella is een lunchgerecht. ‘s Avonds kun je heerlijk verse vis eten in de haven van Valencia. Het Panorama restaurant is een aanrader. Ziet er behoorlijk fancy uit, maar is heel betaalbaar. En bezoek vooral ook de mercado’s, bijv. de Mercado Colon.
