Al jaren maak ik foto’s en ga ik graag op reis. Dat is natuurlijk de perfecte combinatie voor een mooi fotoboek. Daarnaast houd ik van quotes die je tot aanzetten tot denken. En dus heb ik toepasselijke quotes gezocht bij mijn foto’s en die gebundeld in een boekje van 18 bij 18 cm. In de index achter in het boekje staat vermeld waar de foto’s zijn gemaakt en dat is van de Verenigde Staten tot IJsland en van Den Haag tot Instanbul! Het boekje is verkrijgbaar in zowel softcover als hardcover. Je kunt hieronder digitaal door het boekje bladeren:
De stad Den Haag heeft, volgens het gemeente-archief, 1.292 monumentale bomen. Verbazingwekkend, aangezien in de Tweede Wereldoorlog, en met name in de hongerwinter van 1944, er veel bomen werden gekapt voor het hout. In de wijk Bezuidenhout staan heel wat monumentale bomen, terwijl deze wijk per abuis zwaar werd gebombardeerd door de RAF.
Deze boom staat ook in Bezuidenhout, net aan de rand van het stadscentrum. Het is een Hollandse Linde. De boom heeft ID-nummer 6347 (voor alle boomliefhebbers) en heeft als bijnaam, hoe verrassend, “Linde”. Volgens een jaarringtelling moet de boom rond 1870 zijn gepland (met een marge van ± 5 jaar) en is dus 145 jaar oud. De boom heeft een omtrek van 3,5 meter en groeit gemiddeld 1 cm per jaar. De hoogte is op dit moment bijna 20 meter.
Linde heeft weliswaar de oorlog overleefd, in recentere jaren heeft ze diverse andere bedreigingen moeten weerstaan. De aangrenzende verkeerstunnel (de Koningstunnel) was oorspronkelijk op zo’n manier gepland dat Linde zou moeten worden gekapt. Echter, na flink wat publiek protest werd de tunnel verplaatst en kon Linde blijven staan. Veder heeft Linde nogal wat hoogbouw om mee te wedijveren. Ten eerste het Resident-project met Castalia (104m), de Zurichtoren, daarna de Hoftoren (142m) en de laatste toevoegingen het Wijnhavenkwartier (146m) en Nieuw Babylon (142m).
Al deze uitdagingen overwonnen hebbend, torent Linde dus nog steeds boven alles uit!
Zelf heb ik al jaren geen printer meer. Waarom? Omdat goed printen echt een vak is (op het niveau van rocket science) en omdat er tegenwoordig duizend en één mogelijkheden zijn om foto’s af te drukken. Dat is er de reden van dat ik als fotograaf over het algemeen nog slechts digitale bestanden aanlever, zodat de klant vervolgens zelf kan beslissen of het een standaard afdruk op papier wordt of een van de ontelbare andere mogelijkheden.
Ik heb al fotocollages op geborsteld aluminium in mijn huis hangen en nu sinds kort een afdruk op hout. Prima kwaliteit van de Canvas Company en dit ging nog maar om de goedkoopste variant, namelijk een afdruk op vurenhout. De planken zijn 2 cm dik en mooi afgewerkt. De houtnerf is zichtbaar door de foto heen en dit geeft een apart effect. Je kunt zelf kiezen of je de planken horizontaal dan wel verticaal wilt hebben. Voor de minder ervaren fotobewerker biedt de Canvas Company een aantal bewerkingen aan, zoals selectief kleurgebruik, pop-art (Andy Warhol effect) en fotocollages.
Ik heb zelf altijd moeite om één foto te kiezen, simpelweg omdat ik zo ontzettend veel foto’s heb en als gevolg daarvan lijdt aan keuzestress ;-) Maar goed, een van de plaatsen die de laatste jaren het meeste indruk op mij heeft gemaakt is toch wel het 9/11 Memorial in New York. En dus leek me dat een goede foto voor op hout.
Ik ben tevreden met het resultaat, maar heb nog wel wat aandachtspunten voor als je gaat bestellen. Omdat de kieren tussen het hout duidelijk zichtbaar zijn, kan dit storend werken in een foto. Wel zie je waar de kieren komen te lopen als je een foto uploadt, dus je kunt er rekening mee houden. Bij een foto op hout is het dus extra belangrijk om een rechte horizon aan te houden! Daarnaast heeft de print, doordat de houtnerf zichtbaar is, een minder grote kleurverzadiging. Wellicht wil je dus het contrast verhogen om kleuren in de foto er nog wel uit te laten springen, meer dan je normaal gesproken zou doen.
Het uploadproces is verder heel eenvoudig. Je ziet duidelijk de uitsnede per gekozen formaat. Vervolgens kan je nog extra opties kiezen (bijv. een ophangsysteem of een white wash) voordat er betaald kan worden op de standaard manieren.
Kortom: een hele aardige optie om een mooie foto af te laten drukken! Ga naar www.fotoophout.nl voor meer informatie.
De meest (en vaak ook eerst) gestelde vraag bij de aankondiging van ons huwelijk was hoe we dat zouden gaan doen met een fotograaf. Of dat we de dag wellicht vast zouden leggen aan de hand van selfies? Maar nee, feit is dat we de fotograaf als eerste hebben vastgelegd toen nog niemand wist van onze plannen. De belangrijkste zaken regel je tenslotte eerst ;-)
De volgende opmerking was meestal dat die fotograaf wel een held moest zijn, aangezien hij het blijkbaar aandurfde om twee fotografen te fotograferen. Alsof wij de fotograaf als ‘het bruidspaar from hell’ de hele dag in zijn nek zouden hijgen en lastig zouden vallen met onze eigen ideeën… Wij hadden ons direct al voorgenomen om deze fotograaf carte blanche te geven en ons er niet mee te bemoeien. Maar dan nog moet inderdaad wel gezegd worden dat Christiaan van SchulteSchultz Fotografie een zware taak had. Gelukkig liep alles op rolletjes en waren wij het perfecte gewillige bruidspaar!
Na een bezoek aan de kapper in de ochtend werden we rond de klok van 11 uur opgehaald door onze chauffeur met zijn klassieker: een Ford Popular. Vervolgens reden we naar de Maastoren op de Kop van Zuid, waar we op de 44e verdieping foto’s mochten maken met een prachtig uitzicht op de Erasmusbrug. Wij waren niet de enigen die zeer verguld waren met dit aanbod, ook Christiaan vond het een mooie plek. Phew! De kop van het foto’s maken was eraf en het ging lekker.
Na nog wat foto’s aan de voet van de Zwaan stapten we in de auto om de tocht naar Den Haag te beginnen. In de weken daarvoor hadden we de beste route uitgestippeld. Omdat de auto niet op de snelweg kan rijden, moesten we een geschikte en leuke route binnendoor kiezen. En dan blijkt dat er wel heel veel drempels en andersoortige obstakels op de wegen worden gezet…
We maakten van dit uurtje gebruik om even een kleine lunch te nuttigen. Onderweg werden we met bewondering nagekeken door met name de heren, die vooral geïnteresseerd waren in zo’n fraaie oldtimer. De dames keken weer meer vertederd naar het bruidje en van de politie kregen we een thumbs up.
In Den Haag aangekomen maakten we foto’s op het Lange Voorhout en voor het Escher Museum (voormalig paleis van Koningin Wilhelmina) voordat we moed in gingen drinken bij Bodega de Posthoorn. Achteraf was dat helemaal niet nodig, want de zenuwen bleven de hele dag afwezig. Maar voor de zekerheid hebben we er toch een proseccootje ingegooid – je weet tenslotte maar nooit ;-)
Om half vijf werden we verwacht in het oude stadhuis van Den Haag. Een prachtig pand met een even zo fraaie trouwzaal. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben allebei “ja” gezegd en gaan nu als getrouwd stel door het leven! ‘s Avonds hebben we heerlijk geborreld en gegeten met zo’n 100 gasten. Wij hebben enorm genoten en gemerkt dat, hoewel we veel bruiloften van dichtbij mee hebben gemaakt, het toch heel anders is als je zelf gaat trouwen.
De dag na de bruiloft stond er een zg. Trash the Dress fotoshoot gepland op het strand van Scheveningen. Ik heb zo’n fotoshoot aan bijna elke bruid voorgesteld, maar ik kreeg altijd alleen maar blikken van ongeloof terug. Zelf leek het mij juist heel leuk om iets te doen dat anders dan anders is en de trouwjurk kan ik verder toch niet meer dragen.
Het zeewater was lekker op temperatuur en hoewel het ietwat tegennatuurlijk voelde om ‘op chique’ de zee in te lopen, maakte dat gevoel al snel plaats voor heel veel lol. We hoefden niet eens heel ver de zee in om omver geworpen te worden door de golven. We trokken aardig wat bekijks en mensen feliciteerden ons met de melding dat dit wel een koude start was! Maar wij vonden het heerlijk en ook Christiaan was zichtbaar blij met deze bizarre day after.
Eén van de taarten die nog over was, werd ingezet om mee te gooien en toen was de pret compleet. Wij kunnen een Trash the Dress dus zeker aanraden en we werken er graag aan mee.
Al met al hebben wij een geweldige twee dagen gehad! Met dank aan Christiaan voor de schitterende foto’s – wij zijn er helemaal happy mee!
Het is weer de tijd van koude, heldere avonden. Als je niet in een stad woont met veel lichtvervuiling, dan is nu het moment voor het fotograferen van de sterren! Met wat eenvoudige tips kan je foto’s schieten waarvan mensen zich afvragen hoe je dat hebt gedaan ;-) We weten allemaal dat de aarde draait, maar je ziet pas hoe snel als je sterren gaat fotograferen. Probeer eens een sluitertijd van 30 seconden en je ziet al kleine streepjes verschijnen op je foto.
Natuurlijk kan je je camera zo instellen, dat deze een sluitertijd van uren maakt en zo de zg. startrails vastlegt. Het probleem is dan echter dat de kwaliteit van de foto slecht wordt door de ruis die zo’n lange sluitertijd met zich meebrengt. Daar bestaat een oplossing voor in de vorm van software (Startrails).
Je neemt steeds foto’s van 30 seconden en voegt deze later samen met behulp van deze software, waarbij de oorspronkelijke belichting behouden blijft. Omdat de aarde draait en de streepjes van de sterren dus steeds net op een andere plaats op je foto staan, krijg je strepen, oftewel startrails. Vanzelfsprekend werkt dit het beste bij weinig tot geen bewolking en/of smog, want dan zie je de sterren het beste. In onderstaande video zie je alle foto’s achter elkaar geplakt die ik voor het maken van de foto hierboven heb gemaakt:
Bij de betere camera’s hoef je maar één keer in te stellen, waarna de camera steeds opnieuw een foto maakt totdat hij het ingestelde aantal heeft bereikt. En een statief is uiteraard een voorwaarde. Jij kunt dan gewoon je handschoenen weer aan doen en proberen warm te blijven ;-)
Eenmaal heb ik het toch ook geprobeerd bij een brug die wordt verlicht (de Humber Bridge in Engeland), en de resultaten waren niet eens zo slecht. Nu men in de Rotterdam de avondverlichting wat meer binnen de perken houdt, zal ik het daar toch ook eens gaan proberen!
Voor de echte crack hier de technische gegevens:
– Zorg ervoor dat er geen licht door de zoeker kan komen.
– Zoek in het menu van je camera naar Interval Timer Shooting en gebruik de volgende instellingen:
0 
Ik heb al fotocollages op geborsteld aluminium in mijn huis hangen en nu sinds kort een afdruk op hout. Prima kwaliteit van de 
Ik ben tevreden met het resultaat, maar heb nog wel wat aandachtspunten voor als je gaat bestellen. Omdat de kieren tussen het hout duidelijk zichtbaar zijn, kan dit storend werken in een foto. Wel zie je waar de kieren komen te lopen als je een foto uploadt, dus je kunt er rekening mee houden. Bij een foto op hout is het dus extra belangrijk om een rechte horizon aan te houden! Daarnaast heeft de print, doordat de houtnerf zichtbaar is, een minder grote kleurverzadiging. Wellicht wil je dus het contrast verhogen om kleuren in de foto er nog wel uit te laten springen, meer dan je normaal gesproken zou doen.
Na een bezoek aan de kapper in de ochtend werden we rond de klok van 11 uur opgehaald door onze chauffeur met zijn klassieker: een Ford Popular. Vervolgens reden we naar de Maastoren op de Kop van Zuid, waar we op de 44e verdieping foto’s mochten maken met een prachtig uitzicht op de Erasmusbrug. Wij waren niet de enigen die zeer verguld waren met dit aanbod, ook Christiaan vond het een mooie plek. Phew! De kop van het foto’s maken was eraf en het ging lekker.
Na nog wat foto’s aan de voet van de Zwaan stapten we in de auto om de tocht naar Den Haag te beginnen. In de weken daarvoor hadden we de beste route uitgestippeld. Omdat de auto niet op de snelweg kan rijden, moesten we een geschikte en leuke route binnendoor kiezen. En dan blijkt dat er wel heel veel drempels en andersoortige obstakels op de wegen worden gezet…
In Den Haag aangekomen maakten we foto’s op het Lange Voorhout en voor het Escher Museum (voormalig paleis van Koningin Wilhelmina) voordat we moed in gingen drinken bij Bodega de Posthoorn. Achteraf was dat helemaal niet nodig, want de zenuwen bleven de hele dag afwezig. Maar voor de zekerheid hebben we er toch een proseccootje ingegooid – je weet tenslotte maar nooit ;-)
De dag na de bruiloft stond er een zg. Trash the Dress fotoshoot gepland op het strand van Scheveningen. Ik heb zo’n fotoshoot aan bijna elke bruid voorgesteld, maar ik kreeg altijd alleen maar blikken van ongeloof terug. Zelf leek het mij juist heel leuk om iets te doen dat anders dan anders is en de trouwjurk kan ik verder toch niet meer dragen.
Eén van de taarten die nog over was, werd ingezet om mee te gooien en toen was de pret compleet. Wij kunnen een Trash the Dress dus zeker aanraden en we werken er graag aan mee.
