Kinderpardon
- At December 24, 2018
- door Bram
- In Reportages
0
TV-presentator Tim Hofman heeft ongeveer 250.000 handtekeningen overhandigd aan leden van Tweede Kamer om zijn pleidooi voor een verlenging van het kinderpardon kracht bij te zetten. De mensen die deze petitie hebben ondertekend willen dat migranten die in Nederland zijn geboren, of al meer dan vijf jaar hier wonen, een permanente verblijfsvergunning krijgen. Een honderdtal sympathisanten hadden zich verzameld op het Binnenhof in Den Haag. De petitie is ontvangen door de parlementariërs Lodewijk Asscher (PvdA) en Lilian Marijnissen (SP), Farid Azarkan (DENK) en Jesse Klaver (GroenLinks).
Hofman nam het initiatief tot deze petitie naar aanleiding van en in zijn documentaire “Terug naar je eige land”. Daarin volgde hij vijf kinderen die Nederland moesten verlaten. Hofman kondigde op het Binnenhof aan dat hij door gaat met zijn actie. “Dit is een mijlpaal, maar we werken aan een marathon, ik ga bijvoorbeeld voor de Tweede Kamer spreken.”
De regering heeft eerder gezegd dat het niet de bedoeling is om het pardon voor kinderen te verlengen. De coalitiepartijen VVD en CDA herhaalde vandaag dat ze geen verandering in standpunt verwachten. VVD-fractievoorzitter Dijkhoff zei dat ouders die te horen hebben gekregen dat ze niet in Nederland mogen blijven eerder hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Doorgaan met het stapelen van procedure op procedure om in Nederland te blijven is volgens hem geen verstandige stap voorwaarts.
Erwin Olaf
- At November 11, 2018
- door Bram
- In Reportages
- 0
Tijdens de Nacht van NRC (op 10 november 2018) vertelde fotograaf Erwin Olaf in een interview met Rianne van Dijck over zijn werk, zijn kijk op het creatieve proces en de reden waarom hij fotograaf is geworden. Het was verrassend hoe pragmatisch hij denkt als hij fotografeert en opdrachten uitwerkt en uitvoert. Veel kunstcritici lijken daardoor te veel denkwerk en gedachten in zijn werk te leggen.
Hij koos voor fotografie in plaats van schrijven of schilderen vanwege de grenzen die het je meegeeft. Als je eenmaal een foto hebt, is dat dé basis voor het verdere ontwikkel- en afdrukproces. Zo was het in ieder geval in vroeger tijden, toen we allemaal nog met 35 mm negatief werkten. Je kunt dan dingen aanpassen en retoucheren, maar alleen tot op zekere hoogte. Bij schrijven en schilderen kan je bezig blijven. Continu ‘tweaken’ of zelfs opnieuw beginnen. En dat zo lang je wilt. Dat laatste zou het voor Erwin Olaf heel moeilijk maken om iets definitief te maken. Die grenzen brengen dus ook een bevrijding voor hem met zich mee. Zowel hijzelf als collega’s beschouwen hem als een neurotische perfectionist.
De foto op het scherm heeft hij gemaakt als protest tegen de aanslag op Charlie Hebdo in 2015. Hij heeft toen een tweeluik gemaakt, getiteld “Anger and Tamed”, als eerbetoon aan de slachtoffers en om uit te drukken wat dit met hem deed. “Anger” komt het dichtst in de buurt van de woede die hij voelde toen hij net van de aanval hoorde. “Tamed” betreft het gevoel dat hij nu heeft: iedereen gaat over de orde van de dag. Langzaam maar zeker worden de normen van een ander opgedrongen. Maar toch moeten we laten zien dat we niet het zwijgen worden opgelegd of een bit worden ingedaan- zoals bij een paard!
Erwin Olaf staat bekend om zijn reclamefotografie en zijn autonome werk. Beide zijn meerdere keren bekroond. Hij won een Amerikaanse Lucie Award voor zijn oeuvre en in 2011 de Johannes Vermeer prijs.
SAR
- At June 09, 2018
- door Bram
- In Reportages
- 0
Het gaat hier niet om een Specific Absorption Rate in de biochemie, Sexual Attitude Reassessment, het Severe Acute Respiratory syndrome, de Saudi Arabian Riyal, de Stichting Assurantie Registratie of de Stichting Alternatieve Relatiebemiddeling. Maar om “Search and Rescue”! Ook wel SAR in vaktermen.
SAR is een door de Verenigde Naties gestandaardiseerde term. Daarom is het eigenlijk wel verwonderlijk dat er zoveel andere toepassingen voor deze afkorting zijn. Temeer het hier om noodhulp gaat. Daar moet geen enkele verwarring over kunnen bestaan. Het is een “effectief wereldwijd systeem, zodat overal waar mensen varen of vliegen, een SAR-dienst beschikbaar zal zijn wanneer dat (in noodomstandigheden) nodig is”. Het systeem is beschreven in de SAR-handleiding van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) en de internationale luchtvaartorganisatie ICAO. De lidstaten van IMO en ICAO zijn verplicht om SAR-diensten te organiseren volgens deze minimum normen.
De Nederlandse SAR-dienst wordt gecoördineerd door de Nederlandse Kustwacht. In de afgelopen 30 jaar heeft het 303 Search and Rescue Squadron van het Defensie Helikopter Commando van de Koninklijke Luchtmacht vele succesvolle SAR-operaties met helikopters uitgevoerd. Ze gebruikten daarvoor de Agusta Bell 412-Special Performance (Agusta AB412). Het squadron had 3 helikopters die waren gestationeerd op de vliegbasis Leeuwarden en op Vlieland Heliport. Op 1 januari 2015 werden de relatief oude helikopters buiten dienst gesteld en stopte de 303 sqn met de operaties. De helikopters zijn verkocht aan Peru.
Omdat de inzet van de nieuw aangeschafte NH90 heli’s werd vertraagd door het Ministerie van Defensie, werd een commerciële aanbesteding gestart om te zorgen voor voldoende noodhulp in de komende jaren met behulp van SAR-helikopters. NHV (Noordzee Helikopters Vlaanderen) heeft dit contract gewonnen. NHV werkt vanuit Den Helder Airport (De Kooy) met twee Airbus Helicopters, namelijk AS365N3 Dauphins. Een extra AS365N3 is gestationeerd in de Pistoolhaven in de Rotterdamse haven. Deze biedt de mogelijkheid om in noodgevallen tenminste drie helikopters tegelijkertijd ingezet kunnen worden. Tijdens daglicht wordt deze helikopter primair gebruikt voor loodsdiensten als de loods tenders niet ingezet kunnen worden.
De AS365N3 is een middelgrote tweemotorige helikopter. De N3-variant werd door Airbus ontwikkeld voor gebruik in ‘warme en hoge’ klimaten en introduceerde hiermee 635 kW (851 shp) Arriel 2C-turboshafts met volautomatisch digitale elektronische controle over beide motoren (FADEC, wat staat voor Full Authority Digital Engine Control) met de optie van een handmatige omkering, gekoppeld aan een verbeterde hoofdtransmissie voor betere vliegprestaties met één motor (als de andere motor bijvoorbeeld is uitgevallen). De N3 beschikt ook over een opnieuw ontworpen anti-torsie apparaat in de staart met een asymmetrische blad distributie op de 10 composiet bladen. Die zorgen voor een vermindering van het geluidsprofiel van de helikopter. Het brutogewicht is ongeveer 4.300 kg. Productie en leveringen van dit type begon in december 1997. Deze versie is momenteel nog steeds in productie bij Airbus, hoewel er nu ook een AS365N3+ beschikbaar is.
Deze N3 is van NHV en is gebouwd in 1997. De cockpit weerspiegelt dit gedeeltelijk. Deze kist heeft geen glass cockpit (een cockpit met grote LCD-schermen) zoals tegenwoordig heel gebruikelijk is. Er zijn wel enkele tussentijdse aanpassingen en upgrades uitgevoerd, maar in principe is het nog steeds een analoge cockpit. Of zoals dat in vaktermen heet een “steam cockpit”. Je ziet de altimeters, speed indicators, Attitude-indicators, VOR’s, NDB’s en veel engine indicators. Het werkt prima, maar vergt wel iets meer concentratie van de twee vliegers in de cockpit. In een glass cockpit neemt de computer een deel van de controletaken van de piloot over zodat de kist niet onopgemerkt buiten zijn operationele vliegbegrenzingen komt. Ook wel de “the flight envelope” genoemd. Dit verhoogt de vliegveiligheid.
Bedrijfsreportage?
Digital Exposure Photography heeft veel ervaring met offshore fotografie. Van windturbines, offshore platformen, helikopters, maritieme operaties, tot aan vaartuigen. Mocht je geïnteresseerd zijn in archieffoto’s of een bedrijfsreportage op maat, neem dan gerust contact met ons op.
Wind op zee
- At June 02, 2018
- door Bram
- In Reportages
- 0
Wind op zee is anders dan de molens op land, maar toch ook hetzelfde ;-)
Windenergie is een belangrijke vorm van duurzame energie. We kennen allemaal de windmolens langs het IJsselmeer en de A6 bij Lelystad of in de Wieringermeer. In deze polder staan veel turbines, waaronder ook een van de grootste van Europa. Die turbine, genaamd de Ambtenaar, is 198,5 meter hoog (tiphoogte). Hij levert 7,5 MW en jaarlijks voorziet deze windmolen 13.000 inwoners van groene elektriciteit.
Maar ondanks deze groei van wind op land is er meer nodig. Daarom staan er sinds 2006 ook windparken in zee. De eerste was het “Offshore Windpark Egmond aan Zee”. Het ligt 10 tot 18 kilometer uit de kust bij Egmond aan Zee. Het totale gebied van het park beslaat zo’n 27 km² groot oppervlak en er staan 36 turbines. Bij helder weer is het park goed zichtbaar vanaf de kust. Na dit park volgden er meer parken, zoals het Prinses Amaliawindpark (2007), Luchterduinen (2015) en de beide Gemini windparken (2017). In totaal leveren die parken tezamen ongeveer 1 gigawatt aan energie.
Voor de Hollandse Kust wordt tot 2023 nog eens 3,5 gigawatt aan windparken gebouwd. Vergeleken met de huidige windparken op zee zullen die nieuwe parken gebouwd worden met turbines tussen de 8 tot 10 MW. Die mogen maximaal een tiphoogte hebben van 251 meter. Voor het park voor de kust van Zeeland, genaamd Borssele, start de bouw op korte termijn. De parken in de windenergiegebieden Hollandse Kust west en Hollandse Kust noord volgen snel daarna.
Tot slot heeft de regering op 27 maart 2018 een nieuw plan voor windparken na 2023 naar de Tweede Kamer gestuurd. In deze zogenoemde Routekaart windenergie op zee 2030, wordt voorgesteld om tot 2030 7 gigawatt aan windparken te bouwen.
Dit nieuwe gebruik van de Noordzee heeft naast voor- en nadelen ook een effect op hoe wij de zee beschouwen. Sommigen vinden het kunnen zien van windmolens een (letterlijke) doorn in het oog. Zij stellen bijvoorbeeld dat het van oudsher open landschappelijke karakter van de Noordzee verwordt tot een industrieterrein. Anderen vinden ze juist mooi. Een symbool van en voor hun toekomst en een bewijs dat Nederland volgens hen echt een meer duurzame route is ingeslagen.
Hoewel de groei van windenergie op zee nu veel sneller gaat dan die op land en de windmolens significant groter zijn dan die nu op land staan, is duidelijk dat de oordeelsvorming over de inpassing in het landschap en de turbines zelf in wezen hetzelfde is. Net als op land: je vindt ze mooi of lelijk. Er lijken weinig andere smaken te zijn. Oordeel zelf…
Bedrijfs- of sectorreportage?
Digital Exposure Photography heeft een fotoreportage gemaakt over de windturbines op zee. We hebben ze onder veel verschillende omstandigheden gefotografeerd. Van veraf tot dichtbij en bij zonnig en minder goed weer. Zowel de parken Egmond aan Zee, Amalia en Luchterduinen. Interesse in foto’s voor privé of commercieel gebruik? Neem gerust contact met ons op.
Nieuwjaarsduik 2018
- At January 03, 2018
- door Bram
- In Reportages
- 0
Voor steeds meer Nederlanders is het de normaalste zaak van de wereld om na de oliebollen, de champagne en het vuurwerk op Oudejaarsavond, op Nieuwjaarsdag het nieuwe jaar in te luiden met een nieuwjaarsduik in de vaak koude Noordzee. Ze komen daarvoor vanuit het hele land naar Scheveningen om 2018 lekker fris te beginnen. Maar waarom duiken we eigenlijk vrijwillig in dat ijskoude water in en wie is er ooit mee begonnen?
Hoewel veel mensen en websites schrijven dat het een Nederlandse traditie is, blijkt dat toch niet het geval. Een van de oudste nieuwjaarsduiken vindt namelijk plaats in Canada. Daar organiseert Vancouver Polar Bear Swim Club sinds 1920 jaarlijks een nieuwjaarsduik. Initiatiefnemer was Peter Pantages. Bij de eerste editie doken en zwommen er 10 deelnemers. In 2017 kende het evenement 1.506 deelnemers. Het deelnemersaantal voor 2018 is nog niet bekendgemaakt. Maar hun motto was wel weer aanlokkelijk: “ Jump into 2018!”
De duik in Scheveningen, waar men dus in de winterse kou een duik in de Noordzee neemt, begon in 1965 op initiatief van Jan van Scheijndel. Als oud-Kanaalzwemmer en marathonzwemmer van de Haagse zwemclub Sport Na Arbeid, later bekend als Zwemclub Residentie, was hij wel een verzetje gewend. Maar zelfs Jan was niet de eerste in Nederland. De oudste nieuwjaarsduik van Nederland wordt namelijk in Zandvoort georganiseerd. Daar begon Ok van Batenburg met een groep zwemmers van Njord ’59 uit Haarlem in 1960 met deze traditie. Scheveningen is in de loop der jaren wel uitgegroeid tot het grootste evenement ter wereld als het gaat om nieuwjaarsduiken. Nergens rennen en springen er op 1 januari zowel mensen in de open zee als hier. In 2018 waren dat er weer ca. 10.000. In heel Nederland waren dat, verdeeld over 140 duiklocaties, ruim 51.000 mensen.
Sinds het begin van de duik in Scheveningen is de duik maar een enkele keer niet doorgegaan. In 2007 was de duik op advies van brandweer, politie, reddingsbrigade en de gemeente in Scheveningen voor de eerste keer in 39 jaar afgelast vanwege het slechte weer. Door een combinatie van harde wind uit zuid-west tot west, flinke kou en een opkomend tij, ontstond er een sterke stroming langs de kust en een hoge golfslag. In 2018 dreigde dit opnieuw te gebeuren door harde wind en hoge golven. Maar de temperatuur was relatief warm met 7 graden Celsius. Natuurlijk moet de veiligheid geborgd zijn, maar het lijkt er soms wel op of we steeds minder gewend zijn. Op Oudejaarsdag was er nog druk overleg met de hulpdiensten. Maar uiteindelijk ging de wind liggen, brak zelfs de zon door en kon de duik zorgeloos doorgaan. De golven maakten de beelden er niet minder spectaculair om.
