De Dock Tower in Grimsby

Ik upload mijn foto’s naar diverse websites, waaronder die van Columbus Magazine. Eén van die foto’s werd opgemerkt door de redactie en mede dankzij mijn beschrijving van het verhaal achter de foto, werd ik gevraagd voor een kort interview. Hieronder de tekst van het artikel dat daarop volgde in de septemberuitgave van het reismagazine:

Verboden toegang voor onbevoegden

Esther Seijmonsbergen (36) verhuisde naar Engeland voor haar vriend en werd er op slag opnieuw verliefd. Op de fotogenieke kastelen, landhuizen en andere monumenten, die veelal verboden terrein zijn voor gewone stervelingen.

Vanwaar die interesse in griezelige, verboden plekken? ‘Wat niet mag, is aantrekkelijk. Net even over een hekje stappen om een kiekje te schieten of een gebouw betreden waar je eigenlijk niet mag zijn – dat geeft een kick! In Engeland zijn er veel ietwat unheimische, gesloten plekken die zijn
aangetast door de tand des tijds. In Nederland worden zulke gebouwen snel afgebroken, hier niet. Onder mijn favorieten: de middeleeuwse ruïnes van de Whitby Abbey aan de noordoostkust van Engeland, een Benedictijnse abdij die op de rand van een klif balanceert en waar Bram Stoker zich liet inspireren tot het schrijven van Dracula. En dan is er de Grimsby Dock Tower, eveneens aan de noordoostkust. Dat is een 94 meter hoge bakstenen toren waarmee in de negentiende eeuw hydraulische energie werd opgewekt voor het openen van de nabijgelegen sluizen. Van een afstand ziet het gevaarte eruit als een van de grote torens uit The Lord of the Rings.Het gebouw is in onbruik geraakt en niet open voor publiek. Ik heb dan ook eerst toestemming moeten vragen van de haven en mocht alleen met een beveiliger aan mijn jas het gebouw in. Normaal gesproken word je direct weggestuurd, wat in eerste instantie ook gebeurde toen ik op de beveiliger stond te wachten en alvast een paar kiekjes maakte.’

Is het wel eens echt fout gegaan? ‘Nee, gelukkig niet. Wel is het zo dat ze in Engeland veel strenger zijn als je op bepaalde plekken foto’s wil maken, en dan heb ik het niet eens over ‘verboden’ plekken maar over openbare ruimte. Als je bijvoorbeeld midden in Londen op Trafalgar Square een statief opzet en eruit ziet alsof je weet wat je doet, word je zonder pardon gearresteerd! Ook ik heb wel eens bonje gehad met de beveiliging. Zo wilde ik laatst een foto maken van een doodgewoon winkelcentrum. Toen ik mijn camera tevoorschijn haalde, kwam meteen de beveiliging op me afgerend. Zij wilden de politie inschakelen – het fotograferen van een winkelcentrum zou ten strengste verboden zijn. Terwijl
ik gewoon op de openbare weg stond!’

Tips? ‘Ik gebruik altijd zo veel mogelijk HDR, een techniek waarmee je drie tot vijf foto’s, die elk een verschillende sluitertijd hebben, in Photoshop samenvoegt tot één foto. Hierdoor gaat een foto veel meer spreken. Soms ontstaat er een realistischer en soms weer een surrealistischer beeld. Erg verrassend dus, ook voor gebouwen want verweerde stenen en donkere hoekjes komen goed naar voren. En wat betreft die ‘verboden’ plekken: sta vroeg op, dan heb je het minste ‘last’ van de beveiliging. Of probeer juist in contact te komen met de beveiliging of mensen die ter plekke werken. Je zult versteld staan hoeveel deuren opengaan die voor de meeste mensen gesloten blijven.’

Tekst: Brechje Glass

En van die beveiliging heb ik ook last in Nederland hoor. Laatst werd ik weer eens weggestuurd na het maken van foto’s in het metrostation Wilhelminaplein in Rotterdam. Naar aanleiding daarvan heb ik de reisvoorwaarden en huisregels van de RET er eens op nageslagen, maar daar staat nergens in vermeld dat het maken van foto’s verboden is. En dus heb ik een klacht ingediend, want ze weten blijkbaar zelf ook niet wat te doen. Dat kreeg ik derhalve ook als antwoord. Men is bezig met het formuleren van beleid aangaande het maken van foto’s en video’s. Over de inhoud worden nog geen mededelingen gedaan…