Kleurrijk Istanbul
- At June 11, 2012
- door Esther
- In Nieuws
0
Nooit eerder was ik in Turkije geweest, of er zelfs maar door aangetrokken, maar nu was ik in de gelegenheid een vijfdaags bezoek te brengen aan Istanbul en die kans liet ik toch niet lopen!
Mijn moeder klaagde vroeger al over mijn gebrek aan geografische kennis (…) en zodoende heb ik een goed excuus om te bekennen dat ik niet eens wist dat Istanbul uit een Europees en een Aziatisch deel bestaat. De aankomst was op de luchthaven in het Aziatische deel en dat betekende een flinke reis naar het hotel dat zich in het Europese deel bevond. Nou mag ik graag in het buitenland vertoeven, de reis er naar toe vind ik he-le-maal niets. En in dat opzicht werd mijn geduld (of liever gezegd het gebrek daaraan) goed op de proef gesteld onderweg naar Istanbul. Alle vormen van transport had ik gehad toen ik uiteindelijk in het hotel aankwam: trein, vliegtuig, bus, boot én tram!
Maar…, het was allemaal de moeite waard. Ik stapte in een andere wereld. Een wereld van veel kleur, lekker eten, fascinerende historie, een enorme hoeveelheid moskeeën waaruit vijfmaal daags het gebed als een deken over de stad werd gelegd en vooral ook overal mensen van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat.
So much to do, so little time to do it in! Toch heb ik aardig wat bezienswaardigheden gehad. Natuurlijk de Ayasofya, wát een gebouw. Enorm! De Blauwe Moskee, waar ik de gang van zaken op z’n minst fascinerend vond: een enorme ruimte waar de mannen kunnen bidden en een klein hokje voor de vrouwen. De wasplaatsen voor mannen aan de buitenkant van de moskee, voorafgaand aan een bezoek: voeten wassen, maar dan wel weer gewoon dezelfde sokken aantrekken!!
De gekte in de Grand Bazaar en de Spice Bazaar en het spel van afdingen. Iedereen wil je wat verkopen, maar wie moet je geloven? Ze roepen allemaal dat de prijs écht niet lager kan en dat zij de beste kwaliteit leveren ;-) De prachtige kruiden en theesoorten, allemaal uitgestald voor de verkoop. Ik had van alles wel wat mee willen nemen…
Het Topkapi paleis vond ik teleurstellend. Het is een enorm paleis, maar zo verschrikkelijk druk dat je bijna geen stap kunt zetten. En de moslims worden toch lichtelijk opgewonden van de relieken van de profeet Mohammed die daar liggen, dus dat geduw en getrek maakt de drukte er niet draaglijker op.
Je bent geen goede chauffeur als je niet toetert. Er wordt wat afgetoeterd in Istanbul. Het lijkt ook wel of de automobilisten maar wat doen, wat natuurlijk resulteert in een gezellige chaos. De gemiddelde Nederlander zou uit zijn pannetje gaan, maar in Istanbul druk je dan gewoon verveeld op je claxon!
Aan eten en drinken geen gebrek in deze dynamische stad. Restaurants en eettentjes zijn tot in de nacht open en je kunt er heerlijk eten. En dan even een stukje baklava halen om in stijl af te sluiten. In tegenstelling tot de overmatig zoete baklava die je hier wel eens aantreft, is het daar écht lekker. Nog steeds zoet, maar het glazuur springt niet spontaan van je tanden. Zelf ben ik geen fan van Turkish delight, maar ik heb me laten vertellen dat daar hetzelfde voor geldt.
Als afsluiting heb ik een bezoek gebracht aan een traditionele hammam. Ik kan eerlijk zeggen dat ik dat drie dagen later nog steeds voelde! Zo’n scrub, wasbeurt en massage gaat bepaald niet zachtzinnig, dus als je denkt eens lekker te ontspannen dan kom je bedrogen uit. Als ik mijn best doe, kan ik nog steeds hier en daar de belachelijk gespierde duimen van mijn masseur voelen!
Onderstaand de inmiddels traditionele foto slideshow van mijn bezoek aan Istanbul:
Washington en New York
- At November 27, 2011
- door Esther
- In Nieuws, Reportages
- 0
Na een tijd lang hard werken was het eind oktober dan eindelijk tijd voor mijn vakantie! Ik had in 1997 al eens kort Washington en New York bezocht, maar wilde graag nog eens terug om fatsoenlijke foto’s te maken en er wat meer tijd door te brengen. Omdat ik mijn reis kon combineren met een bezoek aan een oud-collega in Washington én een goede vriendin voor haar werk naar New York zou komen, had ik allemaal leuke dingen in het vooruitzicht.
Zo’n reis is altijd even doorbijten, vooral op het moment dat je Amerika binnenkomt. Ik had slechts anderhalf uur om mijn aansluitende vlucht van Atlanta te halen, maar de Amerikaanse douane is echt een crime. Ze ondervragen iedereen, stellen de meest onzinnige vragen en moeten dan nog al je vingers scannen… Op de vraag ‘how are you doing?’ had ik veel zin om te zeggen dat ik ‘not doing well at all’ was, omdat dit eindeloze gedoe er voor zou zorgen dat ik mijn aansluiting zou gaan missen, maar het leek me in dit geval toch beter eieren voor mijn geld te kiezen. En warempel, na de snelste tijd neer te hebben gezet van de douane naar de bagage drop off (want dat moest óók nog, niks geen bagage transfer!!) naar de gate, was ik nét op tijd om de volgende vlucht te halen. Phew! Met klotsende oksels in het vliegtuig, dat wel, maar gelukkig niet van de zenuwen.
Nadat ik het besef van tijd al lang verloren had, stond ik aan het begin van de Amerikaanse avond in Baltimore. Het duurde even voordat Joost en ik elkaar gevonden hadden, maar gelukkig lukte dat uiteindelijk en kon mijn vakantie écht beginnen. Vijf dagen in Washington, het walhalla van de musea en de memorials ;-)
De volgende morgen gelijk vroeg op om een bezoek te brengen aan Arlington, de enorme begraafplaats in Washington. Ik werd gelijk al getrakteerd op schitterend weer (en dat is op één dag na niet meer weggegaan!). Je kunt makkelijk een hele dag vullen met Arlington, maar na gedag te hebben gezegd tegen John F. Kennedy, gingen we door naar het Holocaust Museum. Dat museum is echt een aanrader. In ’97 was ik al enorm onder de indruk van de collectie en dat was nu niet anders. Het blijft me fascineren.
Wel jammer dat ook hier de security niet kinderachtig is. Om een kop koffie te drinken in het museumcafé, moet toch echt de rugzak door de scanner en ikzelf door de metaaldetector…
In de daarop volgende dagen bezocht ik het Jefferson Memorial, het Martin Luther King Jr Memorial, het Theodore Delano Roosevelt Memorial, Washington Monument (de laatste tijd vooral bekend van Dan Brown’s ‘The Lost Symbol’), het fantastische Natural History Museum, the White House (nou ja, er langs gelopen dan…) en Union Station. Hoewel er een metronet is in Washington, moet je wel rekenen op aardig wat kilometers in de benen. De afstanden zijn behoorlijk groot. Maar goed, nu ik weet dat ik 100 km kan lopen in één ruk, kan zo’n afstand tussen de verschillende memorials er ook wel vanaf!
Op dag vijf vertrok ik per trein vanaf Union Station (op zich al een bezoek waard) naar Penn Station in New York. Nog geen drie en een half uur reizen, lekker comfortabel en je stapt midden in Manhattan uit. Wel meteen in de madness ;-)
New York, een verhaal apart. Wát een stad. Echt uniek. Ik voelde me alsof ik voortdurend rondliep op een enorme filmset! Ik heb er een week met veel plezier doorgebracht, me onderdeel gevoeld van de stad en het leven van de New Yorkers. In de rij staan bij de Starbucks voor zo’n heerlijke beker cappuccino, even een salade scoren bij de Whole Foods Market, zo nu en dan een burgertje en je natuurlijk conformeren aan de Amerikaanse standaarden van in de rij staan… Afgezien van de vervelende, arrogante security overal waar je komt, zou ik me best een jaartje kunnen vermaken in New York!
Na afloop moest ik echt naar mijn foto’s kijken om te zien waar ik nu ook al weer allemaal geweest was. Een kleine opsomming: 9/11 Memorial, Rockefeller Center (Top of the Rock), Times Square, Staten Island Ferry, Brooklyn Bridge, Apple Store (…), Central Park, Guggenheim Museum, Chinatown, SoHo, The High Line en het imposante Grand Central Terminal.
De meeste indruk maakte het 9/11 Memorial. Op de plaats waar vroeger de Twin Towers stonden, zijn nu twee enorme gaten gecreëerd met watervallen die verdwijnen in een zwart gat, met daaromheen de namen van alle mensen die zijn omgekomen bij de terroristische aanslagen. Zeker omdat ik in 1997 nog op één van de torens had gestaan en me had verbaasd over hoe verschrikkelijk hoog dat was (kleine vliegtuigen vlogen lager dan ik stond!), was deze relatieve leegte indrukwekkend. Een passend memorial, vind ik. Maar de security was over-the-top, buitengewoon strikt en erg onvriendelijk. Of misschien heb ik een probleem met autoriteit..?
Al met al was het een zeer geslaagde vakantie, alhoewel ik na het vele lopen (en sjouwen met camera en lenzen) eigenlijk wel een beetje aan vakantie toe ben… ;-)
Onderstaand een foto slideshow voor een impressie van bijna twee weken in de USA:
