An der schönen blauen Donau

Blauw is de Donau al lang niet meer, maar het was aangenaam vertoeven in Wenen. Terwijl Nederland nog rilde van de steeds aanhoudende kou was het in Wenen heerlijk weer. Perfect voor foto’s en warm genoeg om in een t-shirt rond te lopen en tussendoor een drankje te doen op een terras.

Na een vertraging van dik twee uur door een falende motor (en een falende KLM, want alle passagiers waren op den duur hard toe aan wat vocht, maar daar werd helaas niets aan gedaan anders dan een vriendelijke glimlach van de stewardessen…) stegen we dan toch op van de Polderbaan richting Wenen. Gelukkig was de vlucht geen graadmeter voor de rest van de trip, want de koffie vloog letterlijk uit de bekertjes door de turbulentie. Geheel volgens de Wet van Behoud van Ellende kregen we geen toestemming om hoger danwel lager te vliegen om de turbulentie enigszins te omzeilen, dus anderhalf uur later kwamen we volledig geshuffeld aan in Wenen. Jammer dat ik de Wiener Melange met Sachertorte van 10 uur had gemist, maar er zijn ergere dingen en het zonnetje maakte veel goed!

Nadat ik met de supersnelle CAT (City Airport Train) in 16 minuten midden in Wenen stond, kon ik de stad gaan verkennen. En ik was gelijk weg van deze prachtige, statige, muzikale stad. Niet gehinderd door enige voorkennis ben ik gewoon gaan lopen en dat gaat prima in Wenen. Je kunt ook met de tram, metro of bus, maar de bezienswaardigheden liggen veelal op loopafstand en dan geef ik de voorkeur aan lopen.

‘s Avonds was het dan tijd voor de échte Wiener Schnitzel. Zo eentje uit de categorie ‘lap vlees’ ;-) Heeeerlijk gegeten en in goed gezelschap! Lekker met wat glazen Grüner Veltliner en dan intens tevreden terugkeren naar het city appartement. Ook al zo’n succes: lekker veel ruimte voor een zachtere prijs dan een hotelkamer.

De volgende dag had ik met wat dames afgesproken de enige echte Apfelstrudel te gaan eten bij Demel. De pattisiers waren al druk in de weer met het maken van een lange rij Sachertorten, maar ik wist me te beperken tot een zo goed als calorievrije (…) Apfelstrudel. En er was geen woord te veel gezegd over de kwaliteit van Demel, mmm!

De drie resterende dagen in zonovergoten Wenen werden goed besteed aan het bezoeken van de bekende eyecatchers. Zo had ik de tip gekregen dat de Stephansdom ‘s morgens al heel vroeg open is en dus stond ik zaterdagmorgen om half zeven al buiten met de camera om Wenen te zien ontwaken. De kerk was inderdaad open en er was zelfs al een bescheiden dienst gaande voor de echte fanatiekelingen! Religie kent geen tijd ;-) Perfect voor een fotograaf om niet gestoord te worden door flitsende toeristen die vooral goed zijn in het in de weg lopen van een mooi shot. Als je zo vroeg bent, hoef je bovendien niet te betalen en dat is voor een Hollander natuurlijk een buitengewoon goed argument om er vroeg bij te zijn.

Een andere aanrader is een rondleiding door de Staatsopera en door de Musikverein. De laatste is de thuishaven van het Philharmonisch Orkest en jaarlijks spelen zij in de Gouden Zaal het welbekende Nieuwjaarsconcert. Yep, dat is dat klassieke concert dat je vroeger verplicht moest kijken van je ouders, hoewel je het toen waarschijnlijk helemaal niet kon waarderen… Tijdens de rondleidingen krijg je leuke feiten te horen (zo beschikt de opera over 170.000 kostuums voor de vele voorstellingen!) en leer je waarom de akoestiek in beide zalen zo goed is. De rondleidingen kosten slechts €6 en duren ca. 45 minuten, dus daarvoor hoef je het niet te laten.

In Wenen moet je natuurlijk ook even naar de creatieve architectuur van meneer Hundertwasser kijken. Zijn sprookjesachtige, speelse ontwerpen zijn (waarin rechte lijnen ontbreken) heel populair. Het blijft toch wonderlijk om een heuse vuilverbrandingsfabriek te zien in Efteling-stijl! De meeste toeristen beperken zich tot het bezoeken van het Hundertwasserhaus en het Kunsthaus, maar als je de metro pakt naar Spittelau kan je foto’s maken zonder toeristen.

Resten de overige kerken (Karlskirche, Peterskirche), het Prater (voor wie van kermissen houdt), de Hofburg, een rondrit in een open paardenkoets en de Gasometer (vier heringerichte voormalige gasopslagtanks). Ik zet doelbewust Slot Schönbrunn niet in dit rijtje, tenzij je het heerlijk vindt om tussen Oh my God knauwende Amerikanen voetje voor voetje door het voormalige paleis van Sissy te schuifelen. Ieder z’n ding – mij krijg je er niet warm voor.

Al met al is Wenen een fijne stad om te bezoeken. Betaalbaar, veilig, schoon (op de paardenpis na dan…) en ‘gemütlich’. Jammer dat een vliegticket zoveel moet kosten en dat er weinig alternatieven zijn voor KLM, aangezien die vliegmaatschappij wat mij betreft tegenwoordig ook in de categorie ‘low service carrier’ valt met toeslagen voor normale bagage en 30 gram pinda’s als maaltijd tijdens de vlucht…

Onderstaand een foto slideshow die de trip kort samenvat: