Dodenherdenking 2013
- At May 06, 2013
- door Esther
- In Reportages
0
Als kind al keek ik naar de Dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte. Omdat het moest, zeg ik er eerlijk bij. Ik vond dat toen allemaal wat overdreven en bleef veel liever buiten spelen met de kinderen uit de straat. Maar nee, wij werden rond half acht naar binnen gemaand, zodat we fris en fruitig naar de Dodenherdenking konden kijken en de twee minuten stilte in acht konden nemen. Later hield ik, waar ik ook was, altijd twee minuten stilte. Door de opvoeding (die hakt er toch meer in dan je soms wilt!!), maar zeker ook omdat ik het toen wél belangrijk vond.
Zo’n bekend onderdeel van je leven en er toch nog nooit geweest zijn, dat wilde ik eens aanpakken. En dus vroeg ik een foto-accreditatie aan om foto’s te mogen maken tijdens de herdenking. 4 Mei was een prachtige lente-avond en het was dan ook druk op de Waalsdorpervlakte (naar later bleek hebben zo’n 4.000 mensen de stille tocht bijgewoond). Ik was al onder de indruk van het feit dat al deze mensen van diverse pluimage en ook veel kinderen het geduld konden opbrengen om te wachten tot de stille tocht zou beginnen. Het is bovendien een aardig stuk lopen om bij het monument en de Bourdonklok te komen.
De Bourdonklok, ook zo’n bekend fenomeen. Het geluid van de klok wordt een eind gedragen over de Waalsdorpervlakte en ook op televisie zag het er altijd indrukwekkend uit. Wel veel groter en ruimtelijker dan het in werkelijkheid is (het bedrog van de camera’s!), maar daarom niet minder indrukwekkend. Nu ik er zo dichtbij stond en het gedreun van de klepel die tegen de wand van de klok klapt letterlijk door mijn lijf trilde, vond ik de symboliek nog mooier.
Het respect van de aanwezigen voor de trieste gebeurtenissen van lang geleden, de bereidheid te wachten en stil te zijn, hebben een behoorlijk diepe indruk op me gemaakt. Wat goed om te zien dat mensen hun kinderen meenemen naar deze stille tocht en ze zo meegeven dat we het nooit meer zover moeten laten komen. De gedachte die me dan echter ook altijd bekruipt, is dat het helaas wel gebeurt. Nu elders in de wereld, maar het respect voor elkaar is ook in Nederland vaak ver te zoeken. Bij de Dodenherdenking werd ik me daar nog eens bewust van en hopelijk alle andere aanwezigen ook. We moeten toch ergens beginnen…
Nieuwjaarsduik 2013
- At January 01, 2013
- door Esther
- In Reportages
- 0
Nog nooit eerder was het er van gekomen om de Nieuwjaarsduik te fotograferen. En dan bedoel ik natuurlijk wel dé Nieuwjaarsduik, dus die op Scheveningen. (“Op” is hier een bewust gekozen voorzetsel, want zo zeggen de locals dat zelf ;-)) Met pijn aan de ogen van de fel oranje gekleurde Unox mutsen en handschoenen trotseerde ik het relatief vroege uur, een verkoudheid en de frisse wind om vol bewondering naar duizenden dappere zwemmers te gaan kijken.
Maar eerst moest er nog worden opgewarmd. Hoewel de weersomstandigheden vrij zacht waren voor een winter en sommige bikkels al vanaf kwart over elf in hun blote bast stonden, wilden de meeste deelnemers maar al te graag springen en dansen op een genre muziek dat het beste omschreven kan worden als “après-ski”. Alle populaire hits, niet bekend om de geweldige woordkeuze zoals de echte skiër wel weet, kwamen voorbij en werden door het publiek ontvangen alsof dit de Grootste Hit van het Jaar 2013 zou worden. De sfeer zat er goed in en al vanaf kwart voor twaalf stonden mensen te popelen om de zee in te rennen!
Als er duizenden mensen zo fanatiek op je af komen rennen, is dat best even wennen. Ik hoopte dat ik, maar meer nog mijn camera, zou blijven staan en niet onder de voet zou worden gelopen door deze menigte. Maar gelukkig was de alcohol van Oudjaarsavond alweer afgebroken en bleek de kou geen invloed te hebben op het richtingsgevoel en de motoriek van de deelnemers. Phew!
Alle grote persjongens waren er ook en om nog een beetje kans te maken op televisie te komen of in de krant moet je natuurlijk wel een beetje opvallen. Eén groepje duikers had dat heel goed begrepen. Zij waren gekleed in kleurrijke pakken en hadden op enig moment alle camera’s op zich gericht. Het zag er dan ook bijzonder cool uit! Bovendien vonden ze het zo leuk dat ze wel vier keer opnieuw het water in renden. Het was weliswaar niet heel erg koud, warm was het zeker ook niet. Bikkels!
Na afloop werd er natuurlijk Unox erwtensoep geserveerd. Grote zakken van het groene goedje (de welbekende worst was er uit gelaten, die kan in deze crisistijd alleen nog tegen betaling worden genuttigd) werden aan de gretige duikers uitgedeeld. Dankzij een redelijk strakke organisatie verliep dit alles goed en konden de circa 10.000 deelnemers weer huiswaarts keren. Nog wel even in de rij staan om je parkeerkaartje te mogen betalen (…) en dan de file in om Scheveningen uit te komen, maar dat mag de pret van deze prestatie niet drukken.
Ik heb me zeer vermaakt, volgend jaar weer!
Een opmerkelijk jubileum
- At November 05, 2012
- door Esther
- In Reportages
- 0
Even een situatieschets: een fulltime hardwerkende ambtenaar uit Den Haag (ja ja beste lezer, het is écht mogelijk) die zich naast zijn baan ook nog eens om de week op zaterdag een hele dag in het zweet werkt bij Albert Heijn. Doordeweeks gaat het over miljarden, op zaterdag om dubbeltjes. Het lijkt wel een aflevering van Jambers… Echter, dit is geen grap. Deze ambtenaar met bijbaan bestaat en hij heet Bram. Begonnen als vakantiekracht en nooit meer weggegaan. Ook niet toen hij afstudeerde, ook niet toen hij carrière maakte in zijn eigenlijke baan en ook niet toen alle andere dingen in zijn leven meer tijd begonnen te vragen.
Op zaterdag 3 november vierde Bram zijn 25-jarig jubileum bij AH filiaal 1216. Natuurlijk werd daar door het management bij stil gestaan, maar ik was er ook om foto’s te maken. Tenslotte is 25 jaar een bijbaan volhouden naast een drukke baan én diverse nevenactiviteiten een hele prestatie! 
Bram wilde geen receptie, maar had de wens uitgesproken om nog eenmaal met een aantal oud-collega’s een paar uur de broodafdeling en de delicatessen te bestieren. Aldus geschiedde en een groep van zes voormalig AH-medewerkers transformeerde in no-time in voorbeeldige bijvullers en broodsnijders. Met in veel gevallen iets minder haar dan toen zij in hun tienerjaren begonnen bij Albert Heijn, maar niet minder enthousiast ;-) Fascinerend om te zien hoe snel zij weer in het oude ritme zaten, terwijl het werk dat ze na hun tijd bij Albert Heijn zijn gaan doen heel anders is. Sommigen voelden zich zelfs weer zo verantwoordelijk voor het managen van de afdeling dat de koffiepauze over werd geslagen!
Ook opvallend was dat zodra het bekende AH-jasje aan werd getrokken, dit blijkbaar een punt van herkenning was en klanten direct vragen begonnen te stellen over waar het Pain de Boulogne nou lag en wat een goed alternatief is voor Ardennerham. Bram coördineerde het hele spul met verve en genoot zichtbaar van zo’n jubileum. Ook de nieuwe generatie (nu nog onder de vier jaar) werd reeds ingewijd in de wondere wereld van de vaatwassers. 
Het geheel werd afgesloten met een borrel. Iedereen had naar volle tevredenheid weer even op de werkvloer rondgelopen en het plezier van toen ervaren. Maar nu was het tijd voor een gewone zaterdagavond. Want hoe houd je dit vol naast een gewone baan? Iedereen vraagt zich af waar Bram die energie altijd weer vandaan haalt. AH 1216 mag zich gelukkig prijzen met zo’n toegewijde medewerker op de zaterdag!
Uitzicht op Den Haag
Den Haag ‘s morgens vroeg op een koude winterdag. Prachtig licht!
