De trouwdag van Nathasja en Ronald begon nat (what’s new this summer?), maar verliep perfect. Niet alleen voor het koppel zelf (ze hebben allebei ja gezegd ;-)), ook voor de fotograaf. Geen fel zonlicht, mooi zacht licht, dus geen harde schaduwen en mensen met knijpende ogen. Als het maar droog blijft, vind ik alles best!
Ik denk dat ik nog nooit een bruiloft heb gefotografeerd met zoveel verschillende fotolocaties. ‘s Morgens vroeg werd ik verwacht bij de moeder van Nathasja, want daar had de bruid de nacht doorgebracht. Heel relaxed liet ze de kapper haar gang gaan toen ik binnenstapte. Ook voor een fotograaf is het altijd weer even afwachten hoe de zaken ervoor staan op de trouwdag, maar Nathasja was de rust zelve. Ik kon mijn werk goed doen en vind het lekker als ik de tijd heb om aandacht te besteden aan details, zoals foto’s van de ringen, schoenen, bloemen en natuurlijk de trouwjurk. Dat soort details maken later het verhaal van de dag compleet!
Volgens goed Hollands gebruik zou Ronald zijn bruid op komen halen en haar het trouwboeket overhandigen. Hij wist niet hoe snel hij uit de auto naar zijn bruid moest komen. Nu was er lang genoeg gewacht – hij wilde haar zíen! En met een brede glimlach kwam Nathasja langzaam de trap af. Dit vind ik misschien wel het leukste, meest ontroerende moment van een bruiloft in Nederland: het moment dat de bruidegom zijn bruid voor het eerst ziet en over het algemeen alleen maar met ongeloof kan kijken naar zoveel schoonheid. Heerlijk om daar zo dicht op te mogen staan en ook nog heel indringend foto’s te mogen maken! Nathasja en Ronald waren overduidelijk heel blij met elkaar en met de zorgvuldig gekozen outfits.
Vervolgens gingen we op pad om de officiële foto’s van de dag te maken. Daarvoor had het bruidspaar een hele fraaie locatie gekozen, namelijk de ruïne Ravesteyn in Heenvliet. Heel verrassend: midden in het dorpje ging er ergens een poort open waar ineens een heel landgoed achter verscholen lag – Harry Potter is er niets bij! En de bruidegom bleek ook nog eens prima te kunnen jongleren.;-)
Maar we vergeten bijna dat er ook nog getrouwd moest worden, op een andere locatie, dus op naar Spijkenisse. Daar aangekomen bleken er wel heel veel vrienden, familie, collega’s en kennissen op dit jawoord te zijn afgekomen. De trouwzaal was eigenlijk niet opgewassen tegen zoveel enthousiastelingen, maar de ambtenaar van de burgerlijke stand wist daar prima mee om te gaan en hield een mooi betoog. Uiteindelijk mocht dan het verlossende woord worden uitgesproken – iets dat Nathasja met verve deed: JA!!!
Op de muziek van Los Lobos met La Bamba verliet het stel de trouwzaal en konden ze de lange stroom aan felicitaties in ontvangst nemen. Na een heuse balkonscène vertrok het gezelschap naar de eindstreep van deze dag voor een feestmaal en natuurlijk het feest. De vader van Ronald hield nog een ontroerende speech voordat het glas werd geheven op het gelukkige bruidspaar.
Ook de taart was een kunststukje. Helemaal met de hand gemaakt en toegespitst op Nathasja en Ronald – prachtig!
De eerste dans ‘s avonds bleek een echte uitvoering te zijn, die het paar aardig wat instudeeruurtjes moet hebben gekost. Daarna kon het feest pas echt beginnen, waarna ik moe maar voldaan naar huis reed. Weer een geslaagde dag – I love my job :-)
Hieronder de slide show, die ik voor elk bruidspaar maak, voor een impressie van de dag:
Een zaterdagmorgen met 8 kids, die allemaal op de foto moeten voor de webshop van Little Department Store, een hele leuke online kledingzaak voor kinderen. Nou ben ik wel wat gewend met een neefje en twee nichtjes die allemaal tegelijk aandacht willen van hun tante, maar dit is toch wel wat anders. De jongens kondigden gelijk even aan dat ze er voorlopig nog helemaal geen zin in hadden, dat ze liever gingen vechten, en dat ze misschien wel helemaal geen zin zouden krijgen. Ehhh, wat moet ik daar nou op zeggen als fotograaf, behalve dan het vriendelijke verzoek of ze wel een beetje uit de buurt van mijn foto-apparatuur wilden blijven met die zwaarden ;-) Dat kon wel gelukkig, gaven de heren aan.
De meiden stonden allemaal te trappelen om in nieuwe kleren te stappen, onder leiding van een styliste, en hun haar te laten doen. Als ware modellen stonden ze te lachen en poseren voor de camera. De styliste had allemaal leuke dingen bedacht om de foto’s anders dan anders te maken en dat was een schot in de roos. Blauwe regen, een hoedje, een enorme bril, speelgoed, zelfs een grote tak was meegenomen om de kids enthousiast te houden en de foto’s meer te laten spreken!
Uiteindelijk wilden de jongens toch ook maar al te graag meedoen aan de fotoshoot, als ze maar wel stoer mochten kijken. Nou…, dat mocht natuurlijk! Ze hadden wel wat op- en aanmerkingen over de kleding en wilden niet alles zomaar aantrekken. En toen wisten de heren ineens niet van ophouden… Zo gaat het wel vaker ;-) Eerst vinden ze het niets, maar als ze zichzelf terugzien op het scherm van de camera, is het ineens een heel ander verhaal en barsten ze van de ideeën om nog meer foto’s te maken.
Door van tevoren goed na te denken over de kledingcombinaties en het gebruik van props konden de foto’s redelijk snel worden gemaakt. Daarna werd nog even wat tijd ingeruimd voor het maken van wat gezinsfoto’s. Toen waren de kids het zat en werden de ouders maar weer eens herinnerd aan de beloftes die ze eerder die dag hadden gedaan, namelijk dat er bij een goede medewerking wel wat in zou zitten voor de modellen!
Al met al een geslaagde fotoshoot. Neem eens een kijkje in de webshop, want de Little Department Store is open voor business! En kids: bedankt!
Het zit niet mee deze ‘zomer’. Telkens als ik een Photo Walk heb, of een fotoshoot ergens buiten, bid ik tot de weergoden of ze zich een beetje in kunnen houden. Afgelopen zondag had ik er zo mijn twijfels over toen ik naar Noordwijk aan Zee reed. Was het in Rotterdam helemaal geen onaardig weer, onderweg ging het van kwaad tot erger en ik begon me af te vragen in hoeverre Mirjam en Rolf in zouden zijn voor een geheel nieuwe stijl van engagement shoots…: nat, natter, natst.
Maarrr… na de laatste bocht naar links reed ik ineens richting een stukje blauwe lucht! Het enige stukje Nederland dat op dat moment droog was, zo leek het wel. En perfect licht met een dramatische lucht. Mijn fotografenhart begon sneller te kloppen ;-)
Zodra we elkaar gevonden hadden, begon ik met foto’s maken. Mirjam wilde graag op deze specifieke zondag afspreken, omdat ze de dag ervoor naar de kapper was geweest. Tja, met zoveel wind viel het haar niet in bedwang te houden, dus onder het motto ‘als je haar maar goed zit’ gaf ze zich over aan de weersomstandigheden.
Mirjam en Rolf: wat een leuk koppel! Ze deden lekker gewoon, waren vooral met elkaar bezig, en ik hoefde eigenlijk niets te zeggen. Rolf was zelfs bereid zijn beste sprongen te laten zien. (Ik ben benieuwd of hij dat straks in zijn trouwpak ook nog kan ;-))
Als augustus het nieuwe oktober is, geldt de stelling wellicht ook vice versa en krijgen we op de trouwdag van Mirjam en Rolf in oktober een heerlijk zonnige dag met een aangename temperatuur!
Hieronder de foto slideshow van de engagement shoot:
Dat verwacht je niet zo snel: een herfstachtige dag medio juli… Het was wel werkelijkheid voor Kirsty en Danny, maar hoewel ze het jammer vonden lieten ze hun trouwdag er niet door bederven. En ach, een bruid die droog wordt gehouden door drie grote paraplu’s en iemand die de jurk moddervrij houdt, levert ook weer leuke foto’s op ;-)
We begonnen de dag bij de ouders van Kirsty. Hun kleindochter Hope was schattig aangekleed, maar moest even wennen aan al die bedrijvigheid. Ik moest erg mijn best doen om haar voor me te winnen, zodat ik foto’s mocht maken, want ze vertrouwde me niet zomaar. Na verloop van tijd vond ze het echter allemaal best en heb ik een paar prachtige foto’s kunnen maken!
Danny stond inmiddels op zijn bruid te wachten in St. Mary’s Church in Barton-upon-Humber (Lincolnshire, Engeland). De chauffeur van de klassieke cabrio (met de kap dicht uiteraard…) moest een aantal keer naar de kerk en terug rijden om iedereen daar te krijgen. In de tussentijd was de tweede fotograaf daar bezig om alvast wat foto’s te maken van de gasten.
Een enthousiaste, nog vrij jonge pastoor gaf me bij binnenkomst in de kerk aan dat ik met alle plezier naar boven mocht lopen voor een mooi overzicht. Ook was het geen probleem, en dat was de eerste keer dat ik dit in Engeland meemaakte, om gedurende de hele ceremonie foto’s te maken. Het enthousiasme van de pastoor was aanstekelijk en hij hield een fantastisch betoog over waarom de regen toch écht niet erg was.
Hope liep tijdens de ceremonie de hele kerk door, lachte naar iedereen en stal de show. Perfect voor de fotograaf en met mij alle gasten ook in het bezit van een camera ;-)
Het mocht dan pijpestelen regelen, het licht was fantastisch, zeker ook in de kerk zelf! Een bruidspaar hoopt altijd op zon, ik op grijs weer, juist vanwege het licht. En toen het bruidspaar de kerk uitkwam, werd het zelfs even droog. Een paar minuten maar, precies genoeg om even de kap van de cabrio open te gooien en wat foto’s te maken. Het leek wel een beroemd stel, zoveel fotografen stonden er om de auto heen!
Vervolgens begaf het gezelschap zich naar The White Heather in Market Rasen, een half uur rijden. Wéér kwam het met bakken uit de lucht… Met een drankje en een hapje begon de receptie en toen hadden we echt mazzel: het werd droog! Een perfect moment voor nog wat foto’s in de mooi aangelegde tuin en natuurlijk de groepsfoto’s. We lieten de bruidegom, vaders, best man, bruidsjonker en “ushers” (het Nederlandse equivalent bestaat bij mijn weten niet: dit zijn de heren die iedereen hun plaats wijzen in de kerk e.d.) nog een fraaie sprong maken. Altijd leuk om de jongetjes in de mannen naar boven te halen!
De speeches vonden plaats bij aanvang van het diner en dat was bij deze bruiloft voor ons ook de afsluiting. Iedereen had weer goed z’n best gedaan. Het waren grappige, maar zeker ook ontroerende speeches, waarbij vooral de bruidegom het tot zijn eigen verbazing niet droog hield. Hoe hij in tranen kon zijn op zo’n blijde dag, vroeg hij zich hardop af.
Het was geslaagd en zo zie je maar weer: na regen komt altijd zonneschijn! Kijk naar de slide show om een indruk te krijgen van de dag:
Over precies 9 weken is het zover: dan trouwen Ronald en Nathasja. Ik laat het altijd aan het koppel zelf over wanneer ze de engagement shoot willen doen die onderdeel uitmaakt van het trouwpakket. Het is voor beide partijen fijn om nader kennis te maken en te kijken hoe dat nou eigenlijk gaat, zo’n fotoshoot.
Op mijn suggestie om de engagement shoot op de Kop van Zuid in Rotterdam te doen, reageerde Nathasja enthousiast met de woorden ‘Leuke locatie! Industrieel, authentiek en bruisend! Rotterdam is top!’ Met een glimlach las ik haar mail – daar hoefde ik natuurlijk helemaal niets meer aan toe te voegen ;-) Ik ben regelmatig op de Kop van Zuid te vinden met mijn camera en het verveelt me nooit. In mijn hoofd was ik al bezig met de foto’s en wat een scala aan mogelijkheden deze locatie biedt.
Net voor achten op vrijdagavond kwamen Ronald en Nathasja lekker ontspannen aangewandeld op het Koninginnehoofd bij Hotel New York. Ik had alvast voorpret, omdat het licht mooi warm was en de lucht prachtig blauw! Hoewel ik slechts een kwartier in de tram had gezeten, was het in Blijdorp toch echt minder goed weer.
We gingen meteen van start bij het kunstwerk ‘Lost Luggage’ op de Wilhelminakade en het ging als vanzelf. Zowel Ronald als Nathasja bleven volkomen zichzelf en stoorden zich niet aan mijn geklik. Met op de achtergrond de historie van het prachtige HAL-hoofdkantoor, gemengd met de strakke moderne architectuur, kon ik al snel zien dat de foto’s echt mooi zouden worden. De blauwe lucht maakte dat alle kleuren goed uitkwamen. Op zo’n moment word ik met de minuut enthousiaster en kan ik bijna niet wachten om de foto’s op een groot beeldscherm te zien!
We liepen langzaam langs de kade, alwaar Patty Brard zich in gezelschap van een filmploeg druk stond te maken over haar looks. Huur een creatieve fotograaf in, zou ik haar willen adviseren ;-) Ik vroeg Ronald wat sprongen te wagen (een mooie metafoor voor in september ;-)) door van een aanmeerpaal af te springen. Met de Erasmusbrug op de achtergrond werden dit mooie plaatjes. Nathasja wachtte hem met open armen op. Ook de foto’s op de trappen van de Cruise Terminal Rotterdam zijn prima gelukt. Je realiseert het je niet altijd, maar deze plek kent zo’n rijke historie en dat geeft de foto’s iets extra’s.
Vervolgens staken we het Wilhelminaplein over naar de Dynamic Rocks. Perfect voor het oefenen van wat danspasjes, aldus Ronald, die Nathasja gelijk over zijn arm zwaaide. Wat een perfect model en alles lekker spontaan!
Stiekem had ik gehoopt dat de Erasmusbrug nog open zou gaan, omdat de weg naar de brug dan automatisch vrij wordt gehouden en ons dat de gelegenheid zou bieden voor wat foto’s die normaal gesproken echt niet mogelijk zouden zijn. En de zon stond ook precies goed voor wat tegenlicht! Geluk dwing je af, toch?
Ten slotte pikten we de loopbrug nog even mee en toen had ik al meer dan 300 foto’s gemaakt. Genoeg voor een leuke slideshow op het vrolijke nummer ‘Plage’ van de Crystal Fighters.
Reactie van Ronald & Nathasja: Het filmpje is echt super gaaf geworden! We hebben alleen maar positieve reacties gehad, dank je wel!