De trouwdag van Nathasja en Ronald begon nat (what’s new this summer?), maar verliep perfect. Niet alleen voor het koppel zelf (ze hebben allebei ja gezegd ;-)), ook voor de fotograaf. Geen fel zonlicht, mooi zacht licht, dus geen harde schaduwen en mensen met knijpende ogen. Als het maar droog blijft, vind ik alles best!
Ik denk dat ik nog nooit een bruiloft heb gefotografeerd met zoveel verschillende fotolocaties. ‘s Morgens vroeg werd ik verwacht bij de moeder van Nathasja, want daar had de bruid de nacht doorgebracht. Heel relaxed liet ze de kapper haar gang gaan toen ik binnenstapte. Ook voor een fotograaf is het altijd weer even afwachten hoe de zaken ervoor staan op de trouwdag, maar Nathasja was de rust zelve. Ik kon mijn werk goed doen en vind het lekker als ik de tijd heb om aandacht te besteden aan details, zoals foto’s van de ringen, schoenen, bloemen en natuurlijk de trouwjurk. Dat soort details maken later het verhaal van de dag compleet!
Volgens goed Hollands gebruik zou Ronald zijn bruid op komen halen en haar het trouwboeket overhandigen. Hij wist niet hoe snel hij uit de auto naar zijn bruid moest komen. Nu was er lang genoeg gewacht – hij wilde haar zíen! En met een brede glimlach kwam Nathasja langzaam de trap af. Dit vind ik misschien wel het leukste, meest ontroerende moment van een bruiloft in Nederland: het moment dat de bruidegom zijn bruid voor het eerst ziet en over het algemeen alleen maar met ongeloof kan kijken naar zoveel schoonheid. Heerlijk om daar zo dicht op te mogen staan en ook nog heel indringend foto’s te mogen maken! Nathasja en Ronald waren overduidelijk heel blij met elkaar en met de zorgvuldig gekozen outfits.
Vervolgens gingen we op pad om de officiële foto’s van de dag te maken. Daarvoor had het bruidspaar een hele fraaie locatie gekozen, namelijk de ruïne Ravesteyn in Heenvliet. Heel verrassend: midden in het dorpje ging er ergens een poort open waar ineens een heel landgoed achter verscholen lag – Harry Potter is er niets bij! En de bruidegom bleek ook nog eens prima te kunnen jongleren.;-)
Maar we vergeten bijna dat er ook nog getrouwd moest worden, op een andere locatie, dus op naar Spijkenisse. Daar aangekomen bleken er wel heel veel vrienden, familie, collega’s en kennissen op dit jawoord te zijn afgekomen. De trouwzaal was eigenlijk niet opgewassen tegen zoveel enthousiastelingen, maar de ambtenaar van de burgerlijke stand wist daar prima mee om te gaan en hield een mooi betoog. Uiteindelijk mocht dan het verlossende woord worden uitgesproken – iets dat Nathasja met verve deed: JA!!!
Op de muziek van Los Lobos met La Bamba verliet het stel de trouwzaal en konden ze de lange stroom aan felicitaties in ontvangst nemen. Na een heuse balkonscène vertrok het gezelschap naar de eindstreep van deze dag voor een feestmaal en natuurlijk het feest. De vader van Ronald hield nog een ontroerende speech voordat het glas werd geheven op het gelukkige bruidspaar.
Ook de taart was een kunststukje. Helemaal met de hand gemaakt en toegespitst op Nathasja en Ronald – prachtig!
De eerste dans ‘s avonds bleek een echte uitvoering te zijn, die het paar aardig wat instudeeruurtjes moet hebben gekost. Daarna kon het feest pas echt beginnen, waarna ik moe maar voldaan naar huis reed. Weer een geslaagde dag – I love my job :-)
Hieronder de slide show, die ik voor elk bruidspaar maak, voor een impressie van de dag:
Dat verwacht je niet zo snel: een herfstachtige dag medio juli… Het was wel werkelijkheid voor Kirsty en Danny, maar hoewel ze het jammer vonden lieten ze hun trouwdag er niet door bederven. En ach, een bruid die droog wordt gehouden door drie grote paraplu’s en iemand die de jurk moddervrij houdt, levert ook weer leuke foto’s op ;-)
We begonnen de dag bij de ouders van Kirsty. Hun kleindochter Hope was schattig aangekleed, maar moest even wennen aan al die bedrijvigheid. Ik moest erg mijn best doen om haar voor me te winnen, zodat ik foto’s mocht maken, want ze vertrouwde me niet zomaar. Na verloop van tijd vond ze het echter allemaal best en heb ik een paar prachtige foto’s kunnen maken!
Danny stond inmiddels op zijn bruid te wachten in St. Mary’s Church in Barton-upon-Humber (Lincolnshire, Engeland). De chauffeur van de klassieke cabrio (met de kap dicht uiteraard…) moest een aantal keer naar de kerk en terug rijden om iedereen daar te krijgen. In de tussentijd was de tweede fotograaf daar bezig om alvast wat foto’s te maken van de gasten.
Een enthousiaste, nog vrij jonge pastoor gaf me bij binnenkomst in de kerk aan dat ik met alle plezier naar boven mocht lopen voor een mooi overzicht. Ook was het geen probleem, en dat was de eerste keer dat ik dit in Engeland meemaakte, om gedurende de hele ceremonie foto’s te maken. Het enthousiasme van de pastoor was aanstekelijk en hij hield een fantastisch betoog over waarom de regen toch écht niet erg was.
Hope liep tijdens de ceremonie de hele kerk door, lachte naar iedereen en stal de show. Perfect voor de fotograaf en met mij alle gasten ook in het bezit van een camera ;-)
Het mocht dan pijpestelen regelen, het licht was fantastisch, zeker ook in de kerk zelf! Een bruidspaar hoopt altijd op zon, ik op grijs weer, juist vanwege het licht. En toen het bruidspaar de kerk uitkwam, werd het zelfs even droog. Een paar minuten maar, precies genoeg om even de kap van de cabrio open te gooien en wat foto’s te maken. Het leek wel een beroemd stel, zoveel fotografen stonden er om de auto heen!
Vervolgens begaf het gezelschap zich naar The White Heather in Market Rasen, een half uur rijden. Wéér kwam het met bakken uit de lucht… Met een drankje en een hapje begon de receptie en toen hadden we echt mazzel: het werd droog! Een perfect moment voor nog wat foto’s in de mooi aangelegde tuin en natuurlijk de groepsfoto’s. We lieten de bruidegom, vaders, best man, bruidsjonker en “ushers” (het Nederlandse equivalent bestaat bij mijn weten niet: dit zijn de heren die iedereen hun plaats wijzen in de kerk e.d.) nog een fraaie sprong maken. Altijd leuk om de jongetjes in de mannen naar boven te halen!
De speeches vonden plaats bij aanvang van het diner en dat was bij deze bruiloft voor ons ook de afsluiting. Iedereen had weer goed z’n best gedaan. Het waren grappige, maar zeker ook ontroerende speeches, waarbij vooral de bruidegom het tot zijn eigen verbazing niet droog hield. Hoe hij in tranen kon zijn op zo’n blijde dag, vroeg hij zich hardop af.
Het was geslaagd en zo zie je maar weer: na regen komt altijd zonneschijn! Kijk naar de slide show om een indruk te krijgen van de dag: